ภาษาอีสานทั้งหมด 6536 - 6545 จาก 17431
-
ป้อน
แปลว่า : เอาอาหารให้เด็กกิน เรียก ป้อนเข้า เอาหญ้าให้วัวควายกิน เรียก ป้อนหญ้า อย่างว่า พระก็ปลงคำให้หานางป้อนม่าม (กา) นายนั่งป้อนปันหญ้าคู่ตัว (สังข์). -
ปอบ
แปลว่า : ผีจำพวกหนึ่งสิงอยู่ในตัวคน เรียก ผีปอบ ผีปอบมีหลายชนิด คนที่ชอบกินของดิบ เช่น กบดิบเขียดดิบ กลางคืนมักจะออกหากิน มีแสงออกตามจมูกสีเขียว พวกหนึ่งเรียนมนต์แล้วปฏิบัติตามครูสอนไม่ได้มนต์เกิดเป็นผี กินคนอื่นไม่ได้ก็กินตัวเองเรียก ปอบมนต์ อีกพวกหนึ่งไม่ได้เรียนอะไร แต่พี่น้องเป็นปอบ เมื่อพี่น้องตายไปแล้วปอบเข้ามาสิงอยู่ในตัว ปอบชนิดนี้เรียก ปอบเชื้อ ปอบทุกชนิดหมอมนต์เขารักษาให้หายได้. -
ปะกำ
แปลว่า : แส้หวายลงคาถาสำหรับไล่ผี เรียก แส้ปะกำ เชือกหนังสำหรับคล้องช้าง เรียก หนังปะกำ. -
ปะคือ
แปลว่า : ร่ม ฉัตร อย่างว่า ถัดนั้นไทปะคือตั้งเลียนถันแสนติ่ว (กา) ม้าแอบคุ้นคอสอดสะเนียนทอง นายนักการเขาแต่งดีดาเมี้ยน ปะคือคำตั้งเหนือหัวหอนนาค นายนั่งป้องยังหุ้มเครื่องคำ (สังข์) เฟื่องเฟื่องกั้งคชฮ่มพานคำ พังเพียรทรงอินทรีย์ย่างผายผันย้อง ธรรม์ยำท้าวเนาในปะคือมาศ บ่ฮู้กี่ส่ำถ้องถนิมแกว่งจำมร (ฮุ่ง). -
ปักตู
แปลว่า : ประตู ประตูเรียก ปักตู ปักกะตู ก็ว่า ปักตูเมือง สมบัติประจำเมืองได้แก่ อาวุธยุทโธปกรณ์สำหรับป้องกันเมือง (คลองสิบสี่). -
ปักษี
แปลว่า : สัตว์มีปีกคือ นก (ส.) อย่างว่า หลิงเห็นไม้มุ่งดั้วคงมืดมุงสี พุ้นเยอ วาโยเผลียงฟาดแปนปิวเปื้อง ฟังยินแจนแวนฮ้องปักษีเขาแขก คอยหมากไม้เมิลชู้เสียดเสียง (สังข์). -
ปัจฉิม
แปลว่า : ทิศตะวันตก (ป.). -
ปัด
แปลว่า : กวาด กวาดเรือนเรียก ปัดเฮือน. -
ปัดกึ่ง
แปลว่า : ผลัก อย่างว่า เขาก็ปัดกึ่งก้อนคำล้านใส่เหว (สังข์). -
ปัดขอด
แปลว่า : หมด สิ้น ตายหมดสิ้น เรียก ตายปัดขอด อย่างว่า บัดนี้พงษ์พันธุ์เชื้อตายมวลปัดขอด (กา).