ภาษาอีสานทั้งหมด 6566 - 6575 จาก 17431
-
ปากบ่ถ้อง
แปลว่า : พูดไม่ชัดเจน เกิดเพราะลิ้นไก่สั้น พูดตัว ต เป็น ถ เป็นต้น เรียก ปากบ่ถ้อง. -
ปากบอน
แปลว่า : ปากไม่เป็นสุข เดี๋ยวพูดเรื่องคนนั้นแล้วพูดเรื่องคนนี้ เรียก ปากบอน. -
ปากเป็น
แปลว่า : พูดสับปลับ ดีทำให้ชั่ว ชั่วทำให้ดี หยาบทำให้ละเอียด ละเอียดทำให้หยาบ อย่างว่า กินแกงแลนปากเป็นหลายลิ้น กินแกงชิ้นปากปลิ้นหลายความ (ภาษิต). -
ปากเปียก
แปลว่า : พูดไม่หยุด เรียก ปากเปียก อย่างว่า ลูกเว้ายากพ่อแม่ปากเปียก ลูกโคยเสียกพ่อแม่อยากอาย (ภาษิต). -
ปากฝ่าว
แปลว่า : พูดแผ่วเบาเหมือนคนไข้ เงี่ยหูฟังก็ไม่ชัด เรียก ปากฝ่าว. อย่างว่า ฟังเสียงเว้าสังมาเป็นฝ่าวฝ่าว เสียงปากเจ้ามุ่นมู้คือชู้เจ้าอยู่กรรม (ขุนทึง). -
ปากพ่ำ
แปลว่า : พูดติดอ่าง พูดไปคำสองคำแล้ว กลับมาพูดคำเก่า เรียก ปากพ่ำ. -
ปากหญ้อ
แปลว่า : พูดเพี้ยน เช่น จะพูดกินก็เป็นจิน ไก่เป็นไข่ ไปเป็นใบ เรียก ปากหญ้อ. -
ปาเกียรณ์
แปลว่า : เล่าลือ ระบือข่าว อย่างว่า ภูเบศรสร้างท่อนท้าวกุศราชนามกษัตริย์ ปาเกียรณ์นันนอกเชียงเซ็งอ้าง นับแต่บุรีล้ำนครคนใดเปรียบ โฮงใหญ่กว้างออระทึ้มผ่านเชียง (สังข์). -
ปาง
แปลว่า : คราว ครั้ง เมื่อ อย่างว่า ปางใผไว้ปางมันไว้ชั้นก่อน ปางเข้าต้มปางกล้วยหากชิมี สงสารนี้อนิจจังมันบ่เที่ยง อุปมาดั่งน้ำลางเทื่อแล้งลางเทื่อถ้วมบ่มีเรื่อยอยู่เริง (กลอน). -
ป้าง
แปลว่า : ชื่อโรคชนิดหนึ่ง มีลักษณะโตที่ท้องเหมือนเด็กเป็นโรคซาง เรียก ป้าง อย่างว่า ปูมหลวงบอกยาป้าง แม่ฮ้างบอกยาเสน่ห์ คนโลเลสั่งสอนชาวบ้าน เหล่านี้คนโบราณไม่นับถือ (กาพย์ปู่).