ภาษาอีสานทั้งหมด 6737 - 6746 จาก 17431
-
ไป่
แปลว่า : ไม่ ไม่มีเรียก ไป่มี อย่างว่า ท่อไป่มีเผ่าเชื้อพระเยียยอดเทวี เป็นพระยาโทนอยู่เนานอนแล้ง (สังข์). -
ไปล่
แปลว่า : ละ ทิ้ง เปลี่ยน อย่างว่า พระก็ฮักเก่าไว้เปลื้องไปล่วางไป ยูท่างภูมีถนอมเลือกพระไมติ์นางไม้ (สังข์). -
ผก
แปลว่า : แอบ ซ่อน ดัก ซ่อนเรียก ผก ขอบ ก็ว่า อย่างว่า ผีสางฮ้ายผกจอบกินหวาน บ่ท่อคนเฮาหลอนหลอกกินกันแท้ (กลอน) น้องอยู่ลี้เนาเน่งในปรางค์ พุ้นเยอ ยาคอยผกปล่องลมหลิงเยี้ยม แม้นชิชายใดแท้มาปองปลุกเฮียก ก็ดี นางก็อย่าต่าวหนาจาต้านตอบเขา แท้เนอ (สังข์). -
ผกา
แปลว่า : ดอกไม้ (ข.) อย่างว่า เป็นผกาแก้วดวงหอมถวายบาท (กา) ฮามเฮียงฮสทอดทูลผกาแก้ว (สังข์). -
ผกาย
แปลว่า : ดาว ดาวผกาย ดาวประกาย ก็ว่า อย่างว่า ดาวผกายกลั้วพระจันทร์ใสแสนโยชน์ เทิงพุ้น (สุด). -
ผง
แปลว่า : สิ่งละเอียด เศษหยากเยื่อเรียก ผง อย่างว่า เขาคว่างพร้อมทุกที่ลาลง นำพลอยเจียระจากเมืองยามเช้า ดินผงกลั้วตีนพลายเทิงท่ง พุ้นเยอ คอนนั่งเท้าเทิงช้างบุ่งเบิล (ฮุ่ง). -
ผง
แปลว่า : เพิ่ง กำลัง ชายหญิงที่กำลังแตกเนื้อหนุ่มสาว เรียก ผง อย่างว่า ตะเกิงหน้านงพราวผงใหญ่ งามเลิศล้ำลือเท้าหมื่นเมือง (สังข์). -
ผ้ง
แปลว่า : ขาวผ่อง เรียก ผ้ง อย่างว่า นางก็ฝันขี่ช้างขาวผ้งผ่องใส (สังข์). -
ผ้ง
แปลว่า : ตลบ อบอวน เสียงเล่าลือตลบไปเรียก ผ้ง อย่างว่า ฮสแผ่ผ้งตลบฮอดแดนใด (สังข์). -
ผ้ง
แปลว่า : ส่องสว่าง อย่างว่า อันหนึ่งสุริโยผ้งเพ็งแสงใสส่อง ใผห่อนกั้งด้วยด้งกระเบียนให้ฮ่อสี ได้นั้น (สังข์).