ภาษาอีสานทั้งหมด 6847 - 6856 จาก 17431
-
ผำ
แปลว่า : ไข่น้ำ ไข่แหน ไข่น้ำหรือไข่แหนมีอยู่ตามหนองบึงขนาดใหญ่ในภาคอีสาน คนอีสานชอบกินเป็นอาหาร โดยแกงใส่ปลา แต่เดี๋ยวนี้ปรากฏว่ามีน้อยมาก หมอเยอรมันว่าไข่ผำนี้มีโปรตีนสูงถึง ๑๒๐ เขาเอาไปปลูกในประเทศของเขา แต่คนอีสานจะได้รู้และหวงแหนพืชชนิดนี้หรือไม่? -
ผ่ำ
แปลว่า : ตนพูดติดอ่างเรียก คนปากผ่ำ. -
ผ้ำ
แปลว่า : ฝีตะมอย ชื่อฝีชนิดหนึ่ง เกิดตามนิ้วมือนิ้วเท้าเรียก ผ้ำ อย่างว่า มือเป็นผ้ำใผชิกำด้ามเกี่ยว เข้าล้มเกี้ยวใผชิก้มเกี่ยวเฮียง (บ.) เรียกต้นกระบองเพชรว่า กกหนามผ้ำ. -
ผิ
แปลว่า : ผิ หาก แม้ อย่างว่า ผิจักเป็นคหัสถ์ฮู้มีโพยพันเยื่อง เยียวจักแค้นคั่งไหม้หมองต้องตื่มมา (สังข์) ผิว่าข้าหากแพ้ประจัญราชภูมี ดังนั้น พระจักทวายทานประสงค์สิ่งใดดาตั้ง (สังข์). -
ผิง
แปลว่า : อังไฟเรียก ผิงไฟ ตากแดด เรียก ผิงแดด ฝิง ก็ว่า อย่างว่า จงค่อยพากันเหล้นฮิมเฮือนฝิงแดด เจ้าอย่าได้ด่วนดื้อตีน้องบ่แม่นคลอง แม่แล้ว (เวส-กลอน). -
ผิ่ง
แปลว่า : ลำเอียง รักอย่างลำเอียง คือ รักไม่เท่ากัน เรียก ฮักผิ่ง. -
ผิ่ง
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงเคาะจอบหรือเสียมดังผิ่งผิ่ง ปิ่งปิ่ง ก็ว่า. -
ผิด
แปลว่า : ทะเลาะ วิวาท ล่วงเกิน เช่น วิวาททุ่มเถียงกัน ล่วงเกินประเวณีกัน ขุ่นข้องหมองใจกัน เรียก ผิด. -
ผิน
แปลว่า : หันหน้า หันหลัง หันหน้าเรียก ผินหน้า ปิ่นหน้า ก็ว่า อย่างว่า ท้าวปิ่นหน้าจากล่าวนางผี (กา) แป้ปิ่นหน้าเหลียวชู้ชั่วไกล (ผาแดง). -
ผิว
แปลว่า : หนังปกเนื้อเรียก ผิว สีของเนื้อเรียก ผิวพรรณ ผิวผาง ก็ว่า อย่างว่า สุขุมัจฉวีเนื้อเกลี้ยงอ่อนผิวนวล คือทองทาทั่วโตเต็มเนื้อ ขอให้สีใสเหลื้อมนวลในผิวผ่อง ใผเห็นแล้วอยากต้องใจสบั้นท่าวทวง (เวส-กลอน).