ภาษาอีสานทั้งหมด 6926 - 6935 จาก 17431
-
เผาะ
แปลว่า : เปราะ กรอบ แตกง่าย สิ่งใดที่ไม่เหนียวแตกง่าย เรียก เผาะ. -
เผิ้ง
แปลว่า : แมลงผึ้ง เรียก แมงเผิ้ง เป็นสัตว์มีปีกบินได้ มีเหล็กไน อย่างว่า จวงจันทน์คู้ทะลอนหอมเหยกลิ่น ฝูงหมู่แมงภูเผิ้งชมชั้วชอบใจ (ผญา). -
เผิ้ง
แปลว่า : ขี้ผึ้ง ขี้ของผึ้งที่ปั้นเอาน้ำหวานออกเรียก ขี้เผิ้ง ใช้หล่อเทียนบูชาสิ่งที่เคารพและหุงทำสีผึ้ง อย่างว่า มีทังเผิ้งหลายฮวงจับอยู่ (ขูลู). -
เผิ้ง
แปลว่า : ชื่อเห็ดจำพวกหนึ่ง ใช้กินเป็นอาหารได้ มีหลายชนิด มีเห็ดเผิ้งน้อย เห็ดเผิ้งใหญ่ เห็ดเผิ้งไข เห้ดเผิ้งแดง เห็ดเผิ้งแย้ เห็ดเผิ้งทาม เห็ดเผิ้งดางแห. -
เผิน
แปลว่า : ผิวๆ ผาดๆ ตื้นๆ. -
เผียก
แปลว่า : เส้นเชือกหรือหวายที่ทำเป็นราว เรียก เผียก ใช้ตากผ้าเรียก เผียกผ้า ใช้ตกเบ็ดเรียก เผียกเบ็ด อย่างว่า อัศดรไฟม้าใสหาบ่เถิงเผียก (ผาแดง). -
เผียด
แปลว่า : กั้นหรือปิดให้ปลาเข้าไซ อย่างว่า เมือบ่ได้แล้วขนแค่งพอฮ้วยปลา เมือบ่ได้แล้วขนขาพอฮ้วยเขียด ขนขี้แล้พอเผียดใส่ไซ (บ.). -
เผียน
แปลว่า : ภาชนะที่สานด้วยไม้ไผ่ คล้ายกระด้ง สำหรับรองรับอาหาร เรียก เผียน กระเบียน ก็ว่า. -
เผี่ยน
แปลว่า : เปลี่ยน ผัด เปลี่ยนหรือผัดเรียก เผี่ยน เช่น เผี่ยนสิ่งของ เผี่ยนเวรยาม อย่างว่า ผัดเผี่ยนตั้งเวียนแวดเวรยาม (สังข์). -
เผี้ยน
แปลว่า : หมด สิ้น อย่างว่า เคือเคือเสียงนายแสงส่องคดีดูเผี้ยน (ฮุ่ง) ปืนล่วงล้ำผาเผี้ยนเกลื่อนกอง (สังข์).