ภาษาอีสานทั้งหมด 6936 - 6945 จาก 17431
-
เผียบ
แปลว่า : เอาสิ่งหนึ่งมาเปรียบกับอีกสิ่งหนึ่ง เรียก เผียบ เผียบเทียบ ก็ว่า. -
เผือ
แปลว่า : ฉัน ข้า กู เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑ อย่างว่า เผือจักทำการสร้างอันใดก็ลำบาก (บ.) เผือจ่งฟันเฮือไว้หลายลำแฮท่า หม่าเข้าไว้หลายบ้านทั่วเมือง (เสียว). -
เผื่อ
แปลว่า : ทำไว้เกิน เช่น จะกินสองคนเตรียมให้พอสามคน เรียก เผื่อ อย่างว่า เผื่อเหนือตกใต้ไหลลงมากะพอแม่น พร้าอี่โต้บ่เข้าให้ฟันเจิ้มแต่ไกล (ภาษิต). -
เผือก
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง ต้นและใบคล้ายบอน หัวกินได้ เรียก หัวเผือก. -
เผือก
แปลว่า : ช้างเผือก ช้างที่มีสีขาวเรียก ช้างเผือก อย่างว่า กุญชรช้างพลายสารเผือกผ่อง มันหากเกิดอยู่ห้องแดนด้าวด่านดง (กลอน). -
เผือน
แปลว่า : อาหารสำหรับเลี้ยงแขกหรือผีด้ำ โดยมากใช้เนื้อควายเนื้อช้าง คนโบราณมีควายหรือช้างพอที่จะทำอาหารเลี้ยงกันได้ อย่างว่า ฮื่นฮื่นถ้วนตั้งแต่เผือนควาย เลียนชามจีนแจกแกงแกมส้า กินงายแล้วเทปันทุกหมู่ เขาคว่างข้าเจืองท้าวชื่นบาน (ฮุ่ง). -
เผือน
แปลว่า : เซ่น พลี อย่างว่า ปุนตาไว้เผือนควายพร้อมคู่ (ฮุ่ง). -
เผือน
แปลว่า : คำโกหกหลอกลวง เรียก คำเผือน อย่างว่า ค้อยค้อยกล่าวคำเผือน (ฮุ่ง). -
เผื่อน
แปลว่า : ชื่อบัวชนิดหนึ่ง เรียก บัวเผื่อน คู่กับบัวผัน. -
แผ
แปลว่า : เปลี่ยน แปร อย่างว่า อันที่แฮงฮักน้องรือแผผันเผี่ยน ไปนั้น (ฮุ่ง).