ภาษาอีสานทั้งหมด 7232 - 7241 จาก 17431
-
พ้อง
แปลว่า : เพื่อน เกลอ อย่างว่า เฮาอาสัยพวกพ้องน้องนุ่งสหายเกลอ เขาก็อาสัยเฮาจิ่งเป็นเมืองบ้าน (ย่า) หมักม่อมหน้าขึ้นใหม่ศรีคราญ ทังหลายเซ็งซ่างามทุกพ้อง ภูธรท้าวแองกากลอยกล่าว เชื้อพี่น้องแฮงแท้ไป่ควร (ฮุ่ง). -
พอน
แปลว่า : ชื่อปลาชนิดหนึ่ง คล้ายปลาตะเพียน แต่ตัวโตกว่า เกิดอยู่ในลำน้ำโขง เรียก ปลาพอน. -
พอน
แปลว่า : ขาว เผือก ช้างขาวเรียก ช้างพอน ม้าขาวเรียก ม้าพอน ลวาขาวเรียก ลวาพอน อย่างว่า แล้วป่าวให้แต่งต้อนทุกขอบขุนกวาน ฮมฮมเสียงลวาพอนหมื่นตัวเติมเต้า ภูบาลท้าวธรงเมืองมานอก ต้านสั่งข้าขุนอ้างเอกเมือง (สังข์). -
พะนัง
แปลว่า : ผ้ากั้น ผ้ากั้นห้องเรียก พะนัง อย่างว่า กางพะนังน้าวพีดานลดม่าน ช้างใหญ่แส้ลงน้ำท่าเพียง (ฮุ่ง). -
พะนัว
แปลว่า : ละอองเมฑเรียก พะนัว อย่างว่า พะนัวเหมือยหมอกนายนงข้อน (ฮุ่ง). -
พะนัว
แปลว่า : อึกทึก ครึกโครม เสียงดังอึกทึกครึกโครม อย่างว่า พะนัวเนืองเสียงสู่กันกินเหล้า (สังข์). -
พะเนียง
แปลว่า : ใบไถเรียก พะเนียงไถ อย่างว่า นาแซงไถบ่ได้ตมกลั้วหน้าพะเนียง (กลอน). -
พะเนียง
แปลว่า : ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง ใช้ดินปืนผสมขี้เหล็ก ตอกในกระบอกไม้ไผ่จุดเป็นช่องาม เรียก บั้งไฟพะเนียง บั้งไฟดอกไม้ ก็ว่า. -
พะเนียด
แปลว่า : กรงดักนก ให้นกอยู่ในพะเนียด ใช้ตาข่ายดักไว้ข้างนอก เพื่อล่อนกให้มาติดพะเนียด. -
พะเนียม
แปลว่า : การไปสู่ขอสาวของคนโบราณ เขาจัดหีบใส่ของ ใช้คนสองคนหามไป หีบนี้เรียก พะเนียมคำ อย่างว่า ประดับด่วนข้าหามหีบพะเนียมคำ สองนายธรงอาภรณ์ส่องสีประสงค์ย้อง ลำลำย้ายเถิงคลองคนคั่ง เซ็งแขกเจ้าลุ่มฟ้าเขาย้อยใคร่เล็ง (สังข์).