ภาษาอีสานทั้งหมด 7275 - 7284 จาก 17431
-
พางาน
แปลว่า : แกล้งทำ อย่างว่า พาโลนี้พางานสอนยาก เป็นดั่งไม้ท่อนฮ้ายตีขี้ใส่โต (กลอน) เขาหากพางานแท้ตีเอาเป็นขนาด ตำตอกถ้อยดูล้นใช่ประมาณ (ฮุ่ง). -
พาชี
แปลว่า : ม้า (ป.ส. วาชี) อย่างว่า สามพันพร้อมพาชีได้ใหม่ วอแต่เช้าวางไว้วิ่งหนี (ฮุ่ง). -
พาด
แปลว่า : ก่าย ทับลง เช่น แสงพระอาทิตย์ก่ายภูเขาเรียก พาดดอย อย่างว่า รือจักเยื้อนยากได้พอยีบยามเดียว หนึ่งนั้น พอเมื่อสุรพาพานพาดดอยดนแจ้ง กุมภัณฑ์แค้นเคืองมโนค้อยคั่ง รือจักใช้แอ่วอ้วนโอมน้องก็ใช่การ (สังข์). -
พาดลาด
แปลว่า : พลาด พลั้ง การล้มลงโดยพลั้งพลาด เรียก พาดลาด อย่างว่า พาดลาดล้มก้นขี้ถั่งจำดิน โคยบักสามสักถั่งดินเป็นห้วย (ผาแดง). -
พาทย์
แปลว่า : เครื่องประโคม (ส. วาทฺย) อย่างว่า ฟังยินตุริยาตรย้ายกลองฆ้องกล่อมสังข์ พิณพาทย์พร้อมแกมจลุ่ยขานซอ แตรสังข์สูรกล่อมพิณโพนโล้ (สังข์). -
พาที
แปลว่า : พูด เจรจา อย่างว่า สองเมืองพุ้นพาทีท้าวใหญ่ เมื่อนั้นกุมภัณฑ์ท้าวพาทีต้านตอบ พี่นี้อยู่แห่งห้องทันนี้แต่ใด น้องเอย (สังข์). -
พาน
แปลว่า : ชื่อภาชนะชนิดหนึ่ง มีเชิงสำหรับใส่สิ่งของ เรียก พาน. -
พาน
แปลว่า : พานทอง ภาชนะที่หล่อหรือตีด้วยทองคำ เรียก พานคำ อย่างว่า พร้อมมาบเมี้ยนยอใส่พานคำ (สังข์). -
พาน
แปลว่า : พัด ปะทะ เช่น ลมพัดเรียก ลมพาน อย่างว่า แล้วเบี่ยงผ้าผายสู่ซองคำ ฟังยินลมพานพัดฟาดเฮียวไฮซ้าย ดาราแจ้งจรบนเบยเมฆ ฟ้าสว่างด้าวโดยใต้ยื่นยวง (สังข์) คือดั่งลมล่วงต้องพานพื้นแผ่นไตร (กาไก). -
พาบ
แปลว่า : ครั้ง คราว อย่างว่า โลกบ่ห่อนแต่งตั้งญิงพาบสองผัว (บ.) ศรีคราญพระพาบแลงเลยแล้ว (กาไก).