ภาษาอีสานทั้งหมด 7279 - 7288 จาก 17431
-
พาทย์
แปลว่า : เครื่องประโคม (ส. วาทฺย) อย่างว่า ฟังยินตุริยาตรย้ายกลองฆ้องกล่อมสังข์ พิณพาทย์พร้อมแกมจลุ่ยขานซอ แตรสังข์สูรกล่อมพิณโพนโล้ (สังข์). -
พาที
แปลว่า : พูด เจรจา อย่างว่า สองเมืองพุ้นพาทีท้าวใหญ่ เมื่อนั้นกุมภัณฑ์ท้าวพาทีต้านตอบ พี่นี้อยู่แห่งห้องทันนี้แต่ใด น้องเอย (สังข์). -
พาน
แปลว่า : ชื่อภาชนะชนิดหนึ่ง มีเชิงสำหรับใส่สิ่งของ เรียก พาน. -
พาน
แปลว่า : พานทอง ภาชนะที่หล่อหรือตีด้วยทองคำ เรียก พานคำ อย่างว่า พร้อมมาบเมี้ยนยอใส่พานคำ (สังข์). -
พาน
แปลว่า : พัด ปะทะ เช่น ลมพัดเรียก ลมพาน อย่างว่า แล้วเบี่ยงผ้าผายสู่ซองคำ ฟังยินลมพานพัดฟาดเฮียวไฮซ้าย ดาราแจ้งจรบนเบยเมฆ ฟ้าสว่างด้าวโดยใต้ยื่นยวง (สังข์) คือดั่งลมล่วงต้องพานพื้นแผ่นไตร (กาไก). -
พาบ
แปลว่า : ครั้ง คราว อย่างว่า โลกบ่ห่อนแต่งตั้งญิงพาบสองผัว (บ.) ศรีคราญพระพาบแลงเลยแล้ว (กาไก). -
พาบ
แปลว่า : พร้อมกัน ควบกัน อย่างว่า บัวนางเหน้าเฮือนหลวงไหลฮอด พร้อมพาบเมี้ยนเมือห้องคั่งคาม (สังข์) บุญขวางไท้ลีลาลงอาบ แล้วเลิกขึ้นเสมอพร้อมพาบงาย (สังข์). -
พาย
แปลว่า : ไม้พาย ไม้พายสำหรับพายเรือ เรียก พาย ไม้พาย อย่างว่า เป็นดั่งพายจุ่มน้ำดายดู้มบ่จวบสัง นั้นแล้ว (สม). -
พาย
แปลว่า : ลมเรียก พาย พระพาย พายุ ก็ว่า อย่างว่า ผ่อเห็นเมฆยั่งย้ายโดยเพศหงส์เหิน พุ้นเยอ พระพายพานสูรล่วงเมิลเมือซ้าย นับแต่ภูมีได้เทวีทังแปด พระก็ฮักยิ่งเพี้ยงเสมอแท้ซู่นาง (สังข์). -
พาย
แปลว่า : สะพาย สะพายย่ามเรียก พายถง สะพายข้องเรียก พายข้อง อย่างว่า ตกหมู่ขุนช่อยขุนเกือม้า ตกหมู่ข้าช่อยข้าพายโซน ตกหมู่โจรช่อยหามไหเหล้า (ภาษิต).