ภาษาอีสานทั้งหมด 7579 - 7588 จาก 17431
-
ภิน
แปลว่า : แตกแล้ว ทำลายแล้ว (ป. ส. ภินฺน). -
ภิรมย์
แปลว่า : น่ายินดี อย่างว่า ปุนชมช้อนภีฮมย์เฮืองฮ่ม ซักแทบใกล้ทวงไท้แทบพระทัย (สังข์). -
ภุมรา
แปลว่า : แมลงผึ้ง อย่างว่า ภุมราแสวงอาบละอองอายเอ้า (สังข์) แมลงภู่ อย่างว่า ดีแก่ภุมราชมดอกกระดอมโดนย้อย (ฮุ่ง) แมลงผึ้งตัวผู้ อย่างว่า ภุมราแส้วชมแซวบินแส่ว (กาไก). -
ภุมริน
แปลว่า : พระยาผึ้ง อย่างว่า แม้นเถิงภุมรินกลั้วดวงหอมเอากลิ่น (กาไก). -
ภุมรี
แปลว่า : แมลงผึ้งตัวเมีย แมลงผู้ตัวเมีย ผึ้งทั่วไปเรียก ภุมรี (ป.) อย่างว่า เมื่อเยอผู้เผ่าท้าวทังนาฏนงศรี อวนเอย คือคู่ดำดวนดวงใหม่หอมโฮยเฮ้า ภุมรีดิ้นแดดอมดมกลิ่น ฝักใฝ่ไว้ชอนเกล้ากล่อมผม (ฮุ่ง) ภุมรีแส้วชมแซวบินแส่ว (กาไก). -
ภุมรี
แปลว่า : แมลงผึ้งตัวเมีย แมลงผู้ตัวเมีย ผึ้งทั่วไปเรียก ภุมรี (ป.) อย่างว่า เมื่อเยอผู้เผ่าท้าวทังนาฏนงศรี อวนเอย คือคู่ดำดวนดวงใหม่หอมโฮยเฮ้า ภุมรีดิ้นแดดอมดมกลิ่น ฝักใฝ่ไว้ชอนเกล้ากล่อมผม (ฮุ่ง) ภุมรีแส้วชมแซวบินแส่ว (กาไก). -
ภุมเรศ
แปลว่า : แมลงผึ้ง แมลงภู่ อย่างว่า ภุมเรศแส้วแสวงดุ่งชมฮส สาวสมอวนบ่าวบารือห้าม แต่นั้นนงนาฏท้าวทังนางขึ้นแท่น ง้อมลวดค้ามกระสันฮ้อนเล่าอาย (ฮุ่ง) ภุมเรศช้อนแสวงสร้อยซาบชอน (ฮุ่ง). -
ภู
แปลว่า : ภู โบราณมีชื่อหลายอย่าง เรียก ภู ตรงตัวก็มี อย่างว่า มีทังชาวคาเขียวขอบภูแผงม้า (สังข์) เรียก ภูคำ ก็มี อย่างว่า ผ่อเห็นสุรภาพ้นภูคำเค้าค่อน พุ้นเยอ ดีแก่ขุนไพร่พร้อมคณาน้ำเลิกลา (สังข์) เรียก ภูเฮี้ย ภูเขา ผา ผาหลวง เขา ดอย ก็มี ตำว่าภูนี้จะเรียกอย่างไรก็ตามโบราณก็หมายเอาภูเขานั้นเอง. -
ภู
แปลว่า : เป็นชื่อของพระเจ้าแผ่นดิน เจ้าเมือง หรือผู้มีอำนาจในทางปกครอง อย่างว่า สะพาดเนื้อสาวถ่าวถนอมภู โฉมเสงียมงามเงื่อนพรหมเพียรแต้ม เสนาพร้อมเพงผองอ้ายเถื่อน ประดับหมู่พร้อมอวนเจ้าคู่คน (ฮุ่ง). -
ภู่
แปลว่า : แมลงภู่ ชื่อแมลงชนิดหนึ่ง เรียก แมงภู่ ตัวขนาดหัวแม่มือ ตัวและปีกสีดำเจือน้ำเงิน คอเหลือง ชอบเจาะปล้องไม้ไผ่เข้าไปทำรังอยู่ภายใน อย่างว่า ฟังยินทมทมก้องภุมรินผึ้งภู่ (ย่า).