ภาษาอีสานทั้งหมด 7751 - 7760 จาก 17431
-
ม้า
แปลว่า : สัตว์สี่เท้าชนิดหนึ่ง มีคีบทึบ มีแผงคอยาว ใช้เป็นพาหนะขับขี่และเทียมรถ อย่างว่า ให้จัดห้างม้ามิ่งสินธุวา เขาก็ดาดาวคำคาดอานเคียนเข้ม จอมเมืองขึ้นสินธุวาตัวอาจ ม้าหมื่นฮ้อยเติมเจ้าแวดระวัง (สังข์). -
มาก
แปลว่า : หลาย อย่างว่า นับแต่ใต้ลุ่มฟ้ามีมากสังขยา มีทังชาวคาเขียวขอบภูแผงม้า เขานั้นเทียวคนแท้เทียวผีได้ดั่งกันนั้นฮู้ภาคพื้นเมืองเถ้าย่าลาย (สังข์). -
ม่าง
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงเคาะปางฮาดดังม่าง ม่างม่าง ก็ว่า. -
ม้าง
แปลว่า : ทำลาย ล้าง รื้อ อย่างว่า คนิงตนแดคั่งทวงเทม้าง โสกีแค้นเคืองพระทัยหมองหม่น ก็บ่เหยเหือดน้ำตาย้อยย่าวไหล (สังข์) ชาวบ้านเขตดอนเมือง สายไหม พากันม้างกระสอบทรายยักษ์ระบายน้ำออก (ข่าวน้ำท่วม). -
ม้างก้าง
แปลว่า : สิ่งของที่ลึกและมน เช่น หลุม เรียก มนม้างก้าง. -
ม่างม่าง
แปลว่า : หน้าที่เบิกบานแจ่มใส เรียก ม่างม่าง อย่างว่า ผู้อันม่างม่างหน้าขาวส่องสีใส ชะบุคีงขาวฮาบคำควรย้อง เฮียกชื่อนางงามแท้เทียมใจจอมราช เชื้อพี่น้องนงหน้าอยู่เผือ (ฮุ่ง). -
มางสะ
แปลว่า : เนื้อของคนและสัตว์ เรียก มางสะ มังสะ ก็ว่า (ป. มํส). -
มาดา
แปลว่า : แม่ (ป. มาตา) อย่างว่า ทะม่าวหน้าคนิงแม่มาดา ลูกก็เดินไกลตกต่างพะนอมนานพ้อ แล้วแม่ บาก็ทรงศรแก้วกลอยใจดั้นดุ่ง เข้าข่วงชั้นสวนส้มย่านยาว (สังข์). -
ม้าต้น
แปลว่า : ม้าพระที่นั่งโดยเฉพาะ. -
มาตา
แปลว่า : แม่ (ป.ส.).