ภาษาอีสานทั้งหมด 8308 - 8317 จาก 17431
-
ลมขึ้น
แปลว่า : อาการวิงเวียนหน้ามืดและอาเจียน เรียก ลมขึ้นเบื้องบน อนึ่งลมที่พัดจากทิศใต้ไปทิศเหนือ เรียก ลมขึ้น. -
ล้มไขว่ขีน
แปลว่า : ล้มทับกัน อย่างว่า เมื่อนั้นออระไหม่หน้าน้อยนาถนงไว ลีลาเสด็จด่วนตามตนน้อง ทวนทางเท้าสังข์ทองเทียวไต่ มีหมู่ไม้เลียนล้มไขว่ขีน (สังข์). -
ลมแดง
แปลว่า : ลมพายุที่พัดแรงจัด เรียก ลมแดง. -
ล้มท่าว
แปลว่า : สลบล้ม อย่างว่า พ่อก็ฟังพากย์ถ้อยคำโศกถือทวง อาวรณ์ฮักฮ่ำแหนงเหมือนไหม้ คำกระสันฮ้อนลมลามล้มท่าว มโนนาถแห้งหิวม้อยมอดตาย (สังข์). -
ลมลง
แปลว่า : ลมที่พัดจากทิศเหนือลงทิศใต้ เรียก ลมลง. -
ล้มล่าว
แปลว่า : ล้มระเนระนาด เรียก ล้มล่าว ล่าวล้ม ก็ว่า อย่างว่า พลล่าวล้มเลียนเนื้อซูบแสน (กา) พลล่าวล้มตายเสี้ยงบ่หลอ (กาไก) เฮวเฮ่งเท้าทันง่อนงอยดู ผาขำเขินขาดพอพันเส้น คอยทางท้าวสังข์ทองเทียวผ่าน มีหมู่ไม้ล่าวล้มผาเผี้ยนชั่วตา (สังข์). -
ลมหลวง
แปลว่า : ลมใหญ่หรือลมที่พัดแรงเรียก ลมหลวง อย่างว่า หมู่หนึ่งฮู้แปรม้าง พะลานท่าวไคว่คอน เลาลมหลวงออกดังสองก้ำ เค็งเค็งท้อนธุลีแดนดับโลก ขันแปร่ม้างตางเจ้าฝ่ายขวา (สังข์). -
ลวก
แปลว่า : ไฟกระทบหรือถูกน้ำร้อนรด เรียก ลวก ลวกลน ลวบลน ก็ว่า อย่างว่า พระบาทท้าวมีอาจกลัวเกรง สน่อยนั้น ภูธรถอนแม่ธนูปุนเปื้อง หลังหักค้นครางตายฮ้องฮ่วน มันเล่ายังพ่นฟ้งไฟไหม้ลวบลน (สังข์). -
ลวง
แปลว่า : ฝาสำหรับดักปลาเรียก ลวงต้อน ลวงลี่ บอกระยะสั้น ยาว หนัก เบา หยาบ ละเอียด เรียก ลวง อย่างว่า เขาก็คึดใคร่ได้ดอมเจ้าซู่ลวง (กา) คองความต้านทุกลวงแหนฮ่าง (ฮุ่ง). -
ลวง
แปลว่า : นางนาค เรียก นางลวง อย่างว่า ก็เพื่อเทืองที่เหง้านอนแนบนางลวง นานไปเป็นลูกเนาเนาในท้อง พอเมื่อสาครบ้านางลวงลืมเพศ เทืองหน่ายหน้าแหนงซ้ำส่งหนี นางคราญค้นเอาลูกทังฮวย ฮองตองทึงห่อโยนยอให้ เทืองถวายอุ้มเอาเมือเมืองเก่า แม่บ่เลี้ยงบายถิ้มหน่ายหนี (สังข