ภาษาอีสานทั้งหมด 8506 - 8515 จาก 17431
-
ลึบ
แปลว่า : ลบ ท่วม ปิด เต็ม เรียก ลึบ อย่างว่า พร่างพร่างม้าเฮืองแค่มทองเหลือง โยธาลึบหลั่งดอยดาขึ้น พะนังเนืองเยี้ยมยังพะแนงง้าวง่า ช้างแกว่งก้องกระดิงห้าวไฮ่เสียง (สังข์) เล็งภาคพื้นอากาศบังบดลายลวงลึบครอบงำนครท้าว ภายดินด้าวเต็มกงพื้นแผ่น เสือโคร่งเขี้ยวฝู -
ลึม
แปลว่า : เรียกกระไต้ที่มัดรวมกัน ๑๐ อันว่า กะไต้หรือกระบองหนึ่งลืม. -
ลึม
แปลว่า : มัดให้แน่น เช่น เอาตอกชะเนาะเคียนบั้งไฟเรียก ลึมบั้งไฟ. -
ลื่ง
แปลว่า : หลวม กว้างเกินไป เช่น รูบั้งไฟกว้างเรียก ฮูลื่ง เพราะฮูลื่งนี้แหละบั้งไฟจึงซุหรือไม่ขึ้น. -
ลื่น
แปลว่า : เกิน การทำที่ดีกว่าหรือเกินกว่าเรียก ลื่น เช่นทำเกินครู เรียกหัวล้านลื่นครู อย่างว่า เพิ่นว่ากินข้ออ้อยผญาหลั่งไหลมา ชิมีปัญญาเลิ่กลื่นคนทังค้าย (ย่า) กองสินสูงลื่นหลายเหลือด้าม มีใครหลิงหาเบื้องบูฮาณเฮืองคอบ ใผห่อนห้ามแนนน้าวเน่งถนอม (ฮุ่ง) -
ลืบ
แปลว่า : เถือเนื้อที่ติดกับหนังด้วยมีดบางๆ เรียก ลืบเนื้อ. -
ลืม
แปลว่า : จำไม่ได้ ระลึกไม่ได้ อย่างว่า ได้ใหม่ลืมเก่า ได้เต่าลืมหมา ได้ปลาลืมแห ได้แพรลืมผ้า ได้หนาลืมหลัง (ภาษิต) สองกล่อมกลิ้งรัตนาสน์เฮียงฮส เสนหาฮักลวดลืมเมืองบ้าน พระก็ทรงชลซ้ำไหลลงลืมเพศ สนมหนุ่มกลั้วกองไห้นี่นัน (สังข์). -
ลือเกียรติ์
แปลว่า : ชื่อเสียงแผ่กระจายไป เรียก ลือเกียรติ์ อย่างว่า องค์กษัตริย์อ้างลือเกียรติ์กงโลก (กา). -
ลือซ่า
แปลว่า : เลื่องลือไปทั่ว เรียก ลือซ่า อย่างว่า ลือซ่าเท้าทังทีปเขาขาม พันเมืองมาช่อยทองทังค้าย ยูสนุกเว้นอลหนหายโศก ท่อว่าภูวนาถไฮ้แนวน้องบ่หลาย (สังข์). -
ลุ
แปลว่า : ถึงจุดที่ต้องการเรียก ลุ อย่างว่า บัดนี้ลุที่แม้งโดยดั่งปรารถนา แลเด (ผาแดง) ขอให้ลุที่แม้งได้ดั้งใจจง (กา) เป็นใดเจ้าจอมหลานลุลาภ ดีรือ อาออกเจ้ายังฮ้ายฮู้ว่าดี นั้นเด (สังข์).