ภาษาอีสานทั้งหมด 8671 - 8680 จาก 17431
-
วอวอ
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงคนพูดคุยโอ้อวด อย่างว่า อันนี้ขอให้หลานจื่อไว้จนกระดูกแขวนคอ อย่าได้วอวอเสียงลื่นคนทังค้าย เห็นว่ามีสุขแล้วบ่เหลัยวแลพวกเพื่อน คันแม่นสุขบ่ล้วนชิเหลียวหน้าเบิ่งใผ (ย่า). -
วังเวิน
แปลว่า : วังวน บริเวณน้ำลึกที่มีน้ำไหลวน เรียก วังเวิน อย่างว่า แก้มเปิ่นเวิ่น แก้มเจ้าเปิ่นเวิ่น ขี้กะเต๋อวังเวินไหลเลาะน้ำเชินอยู่ย้าวย้าว (กลอน) เมื่อนั้นผู้ก่งท้าวเถิงที่ลินคำ แสนวังเวินย่านยาวไหลก้อง มีทังจำปีพร้อมจำปาเดียระดาษ ฮสดอกไม้โฮยเฮ้าทั่วไพร (ฮุ่ง). -
วิด
แปลว่า : วักน้ำ หรือสาดน้ำเรียก วิดน้ำ หวิดน้ำ สาน้ำ ก็ว่า อย่างว่า ตกตาได้จับคันโซ้ลงหนองสาสาด ชิฟาดให้แห้งเอาปลาต้มใสง่าย (ผญา). -
วิน
แปลว่า : อาการหน้ามืดตาลาย เรียก วินหัว อย่างว่า ตาเหลือกค้างเป็นม้าป่วงวิน (กา). -
วี
แปลว่า : เครื่องโบกหรือพัดเรียก วี สานด้วยตอกไม้ไผ่ ใบตาล หรือใบลาน อย่างว่า อยู่ท่งอย่าสานวี อยู่ดีอย่าถามหมอ (ภาษิต). -
วี
แปลว่า : ชื่อดาวจำพวกหนึ่ง กระพริบถี่มาก เรียก ดาววี มีดาวหมากค่าง และดาวสิงห์ ดาวช้าง อย่างว่า แม้งหนึ่งวีค่างค้ายดาวสิงห์เสด็จด่วน (สังข์) วีค่างค้ายกุญชโรเงยเงิก (สังข์) ท้าวฮุ่งฮ้อนรัตนาสน์นงวอน ชะบองบาแจ่มเจืองจงชู้ เมิลเห็นฮองฮองเหลื้อมวีคางคุมคู่คำฮุ่งผู้แพงล้านพี่ตน (ฮุ่ง). -
วี
แปลว่า : โบก พัด ลมโบกหรือพัด เรียก ลมวี อย่างว่า ชมชื่นล้อมแฝงเฝ้าแกว่งวี (กา) พร่างพร่างข้าไกวแกว่งวีคำ (สังข์) คำคาดต้องเท้าทั่วเถิงทวาร ดูเหลือหลายหลากแกวทำไว้ เชียงบานแจ้งจักงามแวนยิ่ง พระบาทผู้แก่นไท้เนานั่งสาววี (ฮุ่ง). -
วี
แปลว่า : ปา ขว้าง ปาค้อนใส่มะม่วง เรียก วีค้อนใส่หมากม่วง. -
วีก
แปลว่า : แหว่ง จมูกแหว่งขนาดเล็ก เรียก ดังวีก ถ้าแหว่งขนาดกลางเรียก ดังวึก แหว่งขนาดใหญ่ เรียก ดังวาก. -
วี่วอน
แปลว่า : เงียบสงัด วังเวง อย่างว่า ฮุ่งค่ำเข้าใจวี่วอนกระสัน (สังข์).