ภาษาอีสานหมวด "ก" 401 - 410 จาก 1872
-
กระช้า
แปลว่า : ภาชนะชนิดเล็กๆ สานด้วยไม้ไผ่ ตาถี่ ใช้แทนแอบ สำหรับใส่ของเคี้ยวของสูบ ต้อนรับแขกบ้านแขกเมือง ที่มาเยี่ยมยามถามข่าว หรือใช้สำหรับตนเอง เรียก กระช้าหมาก. -
กระเชอ
แปลว่า : ภาชนะที่สานด้วยไม้ไผ่ มีรูปร่างคล้ายกระบุง ปากกว้าง ใช้สำหรับตวงข้าวเปลือกและข้าวสาร อีกอย่างหนึ่งเป็นกระเชอชนิดใหญ่วางบนเกวียน ใช้บรรทุกข้าวเปลือก เรียก กระเชอ กระโสบ กระโล้ กระโลง กาบโซ้ ก็ว่า. -
กระเช้า
แปลว่า : ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ ใช้ไม้ไผ่เป็นรวง สำหรับเก็บสิ่งของมีเสื้อผ้าเป็นต้น ห้อยไว้ภายในเรือน. -
กระเช้า
แปลว่า : ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ มีหูใช้เชือกเป็นสาย สำหรับหาบ หิ้ว หรือคอนใส่สิ่งของเวลาไปหาผลหมากรากไม้ในป่า อย่างว่า เสียมขุดมันคมปลอด กระเช้าน้อยสอดสบดี (เวส) -
กระเชียง
แปลว่า : กรรเชียง ไม้พายยาว สำหรับพายให้เรือเดิน เรียก กระเชียง ไม้แซวเฮือ ไม้แจวเฮือ ก็ว่า. -
กระด้ง
แปลว่า : ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ รูปแบนขอบกลม ใช้สำหรับตากยา ตากสิ่งของต่างๆ บางทีใช้เป็นพาเข้าก็ได้. -
กระด้ง
แปลว่า : กระด้งฝัดข้าว สานด้วยติวไม้ไผ่ ทำให้มั่นคง ขนาดเท่ากระด้งธรรมดา ใช้สำหรับฝัดข้าว เรียก กระด้งฝัดข้าวอย่างว่า กระด้งฝัดเข้าเทียวเด้าแต่โมม สองมือโจมเทิงทิกเทิงฮ่อน ให้กูเด้าสาก่อนมันจั่งสิไค มันชิมีกำไรกว่าด้งกว่าด้ง (บ). -
กระด้ง
แปลว่า : กระด้ง ที่สานด้วยไม้ไผ่ มีขนาดเท่ากระด้งธรรมดา ใช้เลี้ยงตัวหม่อนและตัวไหม เรียก กระด้งม้อน อย่างว่า ชาตามาตกนี้จำหนีกะได้อยู่แผ่นดินท่อหมากบ้า แผ่นฟ้าท่อด้งม้อน ชิขอเมี้ยนกระดูกดอม (กลอน). -
กระดอ
แปลว่า : น. อวัยวะลับของเพศชาย เรียก กระดอ (ข.กระดอ). น. สิ่งซึ่งมีลักษณะคล้ายอวัยวะลับของเพศชาย เช่น นกที่สับแก๊บปืน เรียก กระดอปืน. -
กระดอง
แปลว่า : อวัยวะส่วนที่แข็งที่หุ้มตัวสัตว์ เช่น หุ้มเต่า เรียก กระดองเต่า หู้มปู เรียก กระดองปู ดอง หรือออง ก็ว่า.