ภาษาอีสานหมวด "ซ" 241 - 250 จาก 497
-
ซุย
แปลว่า : ร่วน ไม่แข็ง ดินไม่แข็งเรียก ดินซุย ดินพุ่ย ก็ว่า. -
ซู
แปลว่า : ประกอบ ปรุง เช่น ผูกลูกตะกั่วเข้ากับร่างแหเรียก ซูแห ประกอบเครื่องเกวียน เรียก ซูเกวียน. -
ซู่
แปลว่า : ถ้วน ครบ ทุก ทุกอย่างเรียก ซู่ประการ ทุกเมือง ซู่เมือง ทุกพวกเรียก ซู่ซุม ทุกวันเรียก ซู่วัน อย่างว่า เงานั้นไปตามเฮาซู่วันบ่มีเว้น (ย่า). -
ซู่ซี่
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง เรียก ต้นซู่ซี่. -
ซูด
แปลว่า : ชื่อเถาวัลย์ชนิดหนึ่ง เรียก เครือซูด. -
ซูด
แปลว่า : ชื่อเครื่องมือดักปลาชนิดหนึ่ง สานด้วยหวายหรือเครือซูด เรียก ซูด ซวง ก็ว่า. -
ซูด
แปลว่า : เคลื่อน ย้าย เช่น เคลื่อนโต๊ะ เรียก ซูดโต๊ะ เคลื่อนเก้าอี้ เรียก ซูดเก้าอี้ เหยี่ยวโฉบ เรียก แหลวซูด อย่างว่า มาฮ่าวลักซูดได้โดยดั่งฉันแหลว (สังข์). -
ซูดซม
แปลว่า : จูบ กอด อย่างว่า ผิว่าฮบฮาบแพ้แมนแป่ชนะเปือง เมื่อใดฝูงแกวเซ็งซ่าไกลกลอยย้าน ยูท่างเทเมืองได้สินคานสร้อยมาศ บัดนี้พลัดพี่เจ้าแพงล้านซูดชม (ฮุ่ง). -
ซูดลูด
แปลว่า : เลื่อนไป เคลื่อนไป เช่น เลื่อนตัวลงจากกระดานเลื่อน เรียก ซูดลูด ตู้ดลูด ก็ว่า. -
ซูน
แปลว่า : ถูก ต้อง กระทบ เช่น วิ่งไปกระทบตอ เรียก แล่นซูนตอ อย่างว่า ย้านผอกพ้นมาแล่นซูนตอ เพิ่นบ่ขอโตซ้ำผัดให้บาดได้แล้วค้างอยู่เอิมเยิม (กาพย์ปู่) ผีสิงเรียก ผีซูน ผีต้อง ก็ว่า.