ภาษาอีสานหมวด "ป" 181 - 190 จาก 753
-
ปล่องเอี้ยม
แปลว่า : หน้าต่าง หน้าต่างเรียก ปล่องเอี้ยม ปล่องลม ก็ว่า อย่างว่า ภายในเจาะปล่องลมเลียงไว้ (กา) แม่เถ้าเอยลูกเขยมาแล้ว ไขปล่องเอี้ยมเยี้ยมเบิ่งลูกเขย (บ.). -
ปลอด
แปลว่า : บริสุทธิ์ ไม่มีมลทิน เรียก ปลอด อย่างว่า ปลอดอ้อยช้อยเสมออ้อยกลางกอ กาบบ่ห่อหน่อน้อยบ่ชอน ชู้บ่ช้อนเมียอ้ายบ่มี (ผญา). -
ปลอม
แปลว่า : ทำเทียม ไม่ใช่ตัวจริง อย่างว่า เอื้อยนี้บ่แม่นธรรมชาติเชื้อผีป่าปลอมมา อุ่นเอย ผัวเอื้อยตายวางพลัดพี่จิ่งเดินนำน้อง เห็นที่ตนเดียวแก้วกูเดินดั้นป่ามานั้น ยินแม่นแม้งกะตาเอื้อยแอ่วตาม น้องเอย (สังข์). -
ปลอม
แปลว่า : เหนือ จอม เหนือเมฆ เรียก ปลอมเมฆ อย่างว่า ยักษ์ใหญ่ย้ายทยานฮอดปุนเปือง กุมเอานางนงพราวพรากพลพลันได้ มันสยองขึ้นเวหาปลอมเมฆ อุ่มอ่อนแก้วสะแคงตุ้มต่อมขวัญ (สังข์). -
ปล่อย
แปลว่า : สละ ละ วาง อย่างว่า อาจักปละปล่อยน้อยหนีได้ดั่งรือ นั้นเด (สังข์). -
ปละ
แปลว่า : ละ ทิ้ง ทิ้งเมีย เรียก ปละเมีย อย่างว่า คอยวันมื้อแลงงายปละไป่ พี่ก็ปั้นเหนี่ยงเข้าแลงมื้อค่ำดาย (สังข์). -
ปล้ำ
แปลว่า : จับ กุม อย่างว่า เขากูนำกุมปล้ำจับโจรทำถีบ (กา) อันจักปล้ำมิ่งม้วยมรณ์นั้นอย่าหวัง พระเอย (สังข์). -
ปล้ำ
แปลว่า : ตัด ฟัน สีน อย่างว่า ปล้ำไม้คะโมะลม (ภาษิต) ตายลงดินดั่งขอนเขาปล้ำ (กา) พี่หากใจประสงค์ปล้ำยูงยางไม้ใหญ่ คันแม่นพร้าบ่บ่าน ขวานบ่เป้ ไม้บ่ล้ม อวนอ้ายบ่เซา (ผญา). -
ปลิง
แปลว่า : สัตว์กินเลือดชนิดหนึ่ง อยู่ในน้ำ ตัวยืดหดได้ไม่มีกระดูก ปากกัดเกาะกินอยู่กับเนื้อ เรียก ปลิง ตัวเล็กเรียก ปลิงเข็ม ตัวใหญ่เรียก ปลิงค้าว อย่างว่า ดิ้งลิงดิ่งลิงดิ้งลิงดิ่ง ญิงปละซิ่นลงหนองลืมเบิ่ง บาดห่าขึ้นจากน้ำปลิงน้อยจ่องฮิม (กลอน). -
ปลิด
แปลว่า : เอามือดึงให้หลุดหรือขาด เรียก ปลิด เช่น ปลิดผลไม้ อย่างว่า ลางเทื่อปลิดเอาได้ผาลามี้ม่วง มาให้เจ้าองค์ล้ำพ่อรัสสี (กา).