ภาษาอีสานหมวด "ม" 251 - 260 จาก 860
-
มี
แปลว่า : รวย ไม่เปล่า เช่น มีเงินทองข้าวของ มีพี่น้องเพื่อนฝูง มีพ่อแม่ปู่ย่าตายาย เป็นต้น -
มี
แปลว่า : มีชื่อเสียง มีเกียรติยศ. -
มี
แปลว่า : ไม่ ไม่มี อย่างว่า ดงมีไม้หลายลำขีนไขว่ หาลำเป็นของหอมแก่นจันทน์มีได้ (บ.). -
มี่
แปลว่า : อึกทึก เสียงแซ่ อย่างว่า ฝูงไพร่ไห้หาท้าวมี่นัน (กาไก) ท่อว่าทังปวงน้องยังไขขานฮุ่ง เฮารือ เมื่อนั้นเขาขอบแล้วหัวห้อมมี่มัน (สังข์) เสียงมี่ก้องช้างลูกเมียยาใสไวตกแต่งเมือเป็นถ้อง ชะดันช้างพวงคำมุงเครื่อง ถวายเถี่ยมพร้อมพาเข้าหลู่ดี (ฮุ่ง). -
มี้
แปลว่า : ขนุน ขนุนเรียก หมากมี้ มีหมากมี้ฝ้าย หมากมี้หนัง หมากมี้น้ำเผิ้ง อย่างว่า เฮานี้แนวนามเชื้อขนุนนอมี้ม่วง เขานั้นเชื้อเหมือดเหม้านามน้อยแค่ดง น้องเอย (สังข์). -
มีด
แปลว่า : เครื่องมือสำหรับฟัน ผ่า ตัด จัก เหลา เรียก มีด มีหลายอย่าง มีดสำหรับโกนผมเรียก มีดแถ มีดมีฝักใช้แล้วพับไว้เรียก มีดพับ มีดสำหรับจักตอกเรียก มีดตอก มีดงอเรียก มีดขอ มีดสำหรับตัดหรือฟันเรียก มีดโต้ มีดอีโต้ ก็ว่า. -
มึก
แปลว่า : ดำ น้ำสีดำเรียก น้ำมึก. -
มึกกึ๊ก
แปลว่า : คนที่มีลักษณะผิวดำอ้อนและเตี้ย เรียก ดำมึกกึ๊ก. -
มึง
แปลว่า : คนที่เราพูดด้วยคือ มึง ผู้พูดคือ กู กูกับมึงเป็นคำสามัญใช้พูดกันทั่วไป ไม่ถือเป็นคำหยาบ อย่างว่า มึงนี้คือคู่หนูชิงน้อยเล็มเลียคมดาบ จริงรือ กูจักเปื้องป่ายแผ้วศรซ้ำมิ่งมรณ์ แท้แล้ว (สังข์). -
มึน
แปลว่า : โรคเหน็บชา ชื่อโรคชนิดหนึ่ง มีอาการชาตามผิวหนัง เรียก โรคมึน มึนเซีย ก็ว่า.