ภาษาอีสานหมวด "ม" 291 - 300 จาก 860
-
มุน
แปลว่า : ที่ปรึกษา ผู้แนะนำ ผู้มีศักดิ์์ ข้าราชการผู้ใหญ่ ย่อมาจากคำว่า มุนตรี เจ้าขุนมุนนาย ก็ว่า. -
มุนตรี
แปลว่า : มนตรี เทียบกับรัฐมนตรีปัจจุบัน คือ ข้าราชการผู้ใหญ่ อย่างว่า มุนตรีตั้งเติมลางล้นที่ หมอใหญ่ย้ายทูลท้าวที่ยำ (สังข์). -
มุนเทียร
แปลว่า : มนเทียร เรือนหลวง อย่างว่า ผ่อเห็นวันเฮื่อแจ้งเจียระพรากงายงามพุ้นเยอ นางลุนเมือมุนเทียรสั่งฝูงสาวใช้ (สังข์). -
มุนนาย
แปลว่า : เจ้านายผู้ใหญ่เรียก มุนนาย อย่างว่า ทุกที่พร้อมอามาตย์มุนนาย สะแบงเบาตกคมะทวงทังค้าย อุทิยานฮ้อนคือไฟเผาแผ่น เสียงโห่ไห้ระงมเฮ้าฮอดเชียง (สังข์). -
มุ่นม่าน
แปลว่า : โรคลมพิษ ชื่อโรคชนิดหนึ่งเป็นผื่นขึ้นตามผิวหนัง มีอาการคันมาก เรียก มุ่นม่าน. -
มุนินทร
แปลว่า : จอมปราชญ์ พระพุทธเจ้า (ป.). -
มุนี
แปลว่า : นักปราชญ์ ฤษี พระสงฆ์ (ป.ส.). -
มุย
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง เปลือกหนาคล้ายต้นลุมพุก ใบเล็ก ไม่มีหนาม มีสองชนิดคือมุยขาวกับมุยแดง อย่างว่า มุยเหมือดเปล้าเฮืองเฮื่อฮังฮวน ดำดวนหอมเมื่อยามลมต้อง กงสถานพื้นเกียงลมเลียนตาด บานแบ่งต้นแคค้อมแค่ผา (สังข์). -
มุย
แปลว่า : เป็นคำอุทาน เช่น เวลายิงหรือแทงเฉียดไปจะพูดว่า มุย หรือ มื้ย ก็ว่า. -
มุ่ย
แปลว่า : สีขาว สีเหลืองปนสีฟ้า เรียก สีมุ่ย อย่างว่า เนื้อมุ่ยเพี้ยงบุนนากนงบาน เกสาประดับสิ่งมันมวยดั้ว (สังข์) ปะคือชียตั้งแกมแดงคำมุ่ย งามซวาดเด่ดูพ้นซู่ซุม (ฮุ่ง).