ภาษาอีสานหมวด "ม" 311 - 320 จาก 860
-
มูล
แปลว่า : อุจาระ ขี้เรียก มูล เช่น ขี้งัวเรียก มูลโค ขี้ควายเรียก มูลควาย ขี้ฝอยเรียก มูลฝอย. -
มูสิก
แปลว่า : หนู (ป.). -
เม
แปลว่า : จมูกที่แบนใหญ่ เรียก ดังเม ถ้าจมูกใหญ่และกลม เรียก ดังโม. -
เม็ก
แปลว่า : เสมด ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง ใบอ่อนใช้ทำผักกินได้ เรียก ผักเม็ก เรียกเกลือที่เป็นก้อน เช่น เกลือทะเลว่า เกลือหมากเม็ก. -
เมฆ
แปลว่า : ไอน้ำที่รวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อนลอยอยู่ในอากาศเรียก เมฆ อย่างว่า แล้วล่วงขึ้นเถิงเมฆเมโฆ เทพาชมเซิ่งบุญยอย่อง ปืนเล่ายังแสวงเท้าสิมพลีสระใหญ่ ผันล่วงเข้าเถิงท้าวครุฑหลวง (สังข์). -
เมขลา
แปลว่า : ชื่อนางเทพธิดาประจำสมุทร อย่างว่า กับทังนางเทพสร้อยนางน้อยเมขลา (สังข์) สายรัดเอวหรือเข็มขัดสตรี เรียก เมขลา (ป.ส. เมขลา). -
เมขลา
แปลว่า : ชื่อนางเทพธิดาประจำสมุทร อย่างว่า กับทังนางเทพสร้อยนางน้อยเมขลา (สังข์) สายรัดเอวหรือเข็มขัดสตรี เรียก เมขลา (ป.ส. เมขลา). -
เมฆเมือง
แปลว่า : เทวดาอารักษ์มเหศักดิ์หลักเมือง เรียก เมฆเมือง (คลอง). -
เมโฆ
แปลว่า : เมฆ อย่างว่า ผ่อดูเมโฆเค้าคือเมยเมิลหมู่ พ่องคือข้าขอดเกล้าโซนขึ้นขอบเดอย (สังข์) ลายนกน้อยเนืองก่ายเป็นลาย เมโฆโยงเมฆเทียวเทิงฟ้า ลายบัวเกี้ยวผันลายแกมดอก ประดับแผ่นผ้าคำตุ้มขาบเชิง (ฮุ่ง). -
เม็ง
แปลว่า : ชื่อภูเขาลูกหนึ่ง มีสัณฐานเหมือนเตียง เรียก ภูเม็ง อยู่ในเขตจังหวัดขอนแก่น ปัจจุบันเปลี่ยนจากภูเม็งมาเป็นอำเภอมัญจาคีรี เม็งแผลงมาจากภาษาบาลีว่า มัญจะ.