ภาษาอีสานหมวด "ม" 431 - 440 จาก 860
-
โม
แปลว่า : ใหญ่ โต เรียกจมูกที่โตว่า ดังโม ตักแตนตัวใหญ่ เรียก ตักแตนโม คนใหญ่เรียก คนโม. -
โม้
แปลว่า : เขียดชนิดหนึ่ง ตัวเล็กสีเหลืองปนขาว เรียก เขียดโม้ เขียดอี่โม้ ก็ว่า อย่างว่า เด็กดั่งโม้มาต้านอวดสะหาว (สังข์). -
โม้
แปลว่า : คุดทะราดเรียก โม้ หน่อโม้ ขี้โม้ ก็ว่า. -
โมกโก้ก
แปลว่า : สิ่งของที่ใหญ่โผล่ออกมา. -
โมกโลก
แปลว่า : หม่นหมอง ไม่ผ่องใส. -
โมง
แปลว่า : ชะมวง ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่งใบและผลคล้ายมังคุด เวลาสุกสีเหลือง รสเปรี้ยว เรียก หมากโมง. -
โม้งก้ง
แปลว่า : ลักษณะของลูกตาที่โต เวลาลืมตาเต็มที่ เรียก มืนโม้งก้ง. -
โม่งโม่ง
แปลว่า : เสียงตีฆ้องขนาดกลาง ดังโม่งโม่ง. -
โม่ม
แปลว่า : กลืนกินโดยไม่เคี้ยวให้แหลกเสียก่อน เรียก โม่ม อย่างว่า กูจักกินไตตับโม่มมันตางเหมี้ยง (สังข์). -
โมลีโลก
แปลว่า : ผู้เป็นจอมแห่งโลกคือพระพุทธเจ้า.