ภาษาอีสานหมวด "ม" 441 - 450 จาก 860
-
โมหัง
แปลว่า : โกรธ หลง เขลา อย่างว่า เมื่อนั้นยักษ์ใหญ่ฮู้คุมเคียดมายสติ โมหังหายกล่าวนางในห้อง คำนี้ขีนพระทัยแท้จอมพระนางอย่าได้กล่าว จริงเถิ้น ชาติที่ปูหากบุบุ่นท้างปลาหล้างชิล่องตาม แท้นา (สังข์). -
โมโห
แปลว่า : โกรธ หลง อย่างว่า เมื่อนั้นพระบาทเจ้าใจมุ่งโมโห เฮาจักซอมดูยามประสูติมามีแทมโห เฮาจักซอมดูยามประสูติมามีแท้ ผ่อเห็นวันใสซ้ายทินกรกั้งฮ่ม เสเนศน้อมลาเจ้าเลิกลง (สังข์). -
ไม
แปลว่า : เบียดบัง เช่น เบียดบังเอาของคนอื่น เรียก ไมเอา. -
ไม้
แปลว่า : สิ่งที่งอกจากดิน มีราก มีลำต้น มีกิ่งก้าน มีใบ เรียก ไม้ มีหลายชนิด เช่น ไม้กุง ไม้แก ไม้ขาม ไม้แค ไม้งิ้ว ไม้จิก ไม้ฮัง ไม้ดู่ไม้แดง ไม้ยูง ไม้ยาง เป็นต้น. -
เมิดคำสิเว้า
แปลว่า : ไม่มีอะไรจะพูด/พูดไม่ออก -
เมิด
แปลว่า : หมด -
หมุ่นอุ้ยปุ้ย
แปลว่า : แหลกไม่มีชิ้นดี/เหลวแหลก/แหลกลาน -
แม่มาน
แปลว่า : สตรีที่กำลังตั้งครรภ์, หญิงตั้งครรถ์ -
โหม่มลึด
แปลว่า : กลืนโดยไม่เคี้ยว -
เมียใหญ่
แปลว่า : เมียที่ยกย่องว่าเป็นใหญ่ เรียก เมียหลวง เมียใหญ่ เมียกก ก็ว่า อย่างว่า ได้เมียผู้ดีปานแก้วคูณล่าง ได้เมียผู้ช่างปานแก้วคูณเฮือน ได้เมียผู้ผิดผู้เบือนปานกุนหมูในคอก (กาพย์ปู่).