ภาษาอีสานหมวด "ว" 21 - 30 จาก 408
-
วอกแวก
แปลว่า : คนผู้มีใจไม่มั่นคงดุจลิง เรียก วอกแวก อย่างว่า ให้เจ้าถือสัตย์ไว้ในใจตั้งเที่ยง อย่าได้วอกแวกล้นคนชิเอิ้นว่าลิง (ย่า). -
วอง
แปลว่า : เปรียว คนที่มีลักษณะตื่นตกใจง่าย เรียก คนวอง อย่างว่า ไวหลายถืกมอง วองหลายถืกข่าย (ภาษิต). -
ว่อง
แปลว่า : ฟันที่หลุดออกสองหรือสามซี่ เรียก แข้วว่อง. -
ว่อนว่อน
แปลว่า : เสียงดังในระยะใกล้ อย่างว่า นางก็ว่อนว่อนฮ้องเทิงง่าสาขา (ผาแดง) ฟังยินว่อนว่อนก้องตีเสบเพลงระบำ พุ้นเยอ เสียงนันในมุณเทียรเกิ่งดาวดิงส์ฟ้า ผ่อเห็นฮว่านฮวานเข้มสูรย์แสงเฮืองเฮื่อ พุ้นเยอ เมื่อนั้นเจ้าติ่วสร้อยเตินตั้งเลียบพาน (สังข์). -
ว้อนว่อน
แปลว่า : เสียงดังในระยะไกล อย่างว่า ฟังยินตาเวาฮ้องเทิงภูว้อนว่อน พุ้นเยอ แดดแฮ่งฮ้อนดังก้องส่งเสียง (ฮุ่ง) ฟังยินชะนีฮ้องแคมดงว้อนว่อน (ฮุ่ง). -
วอยวอย
แปลว่า : ลมพัดเอื่อยๆ เรียก ลมพัดวอยวอย อย่างว่า เดือนหกค้อยวอยวอยลมล่วง (ผาแดง) เดินรีบเร่งเรียก วอยวอยข้าม อย่างว่า วอยวอยข้ามหลายหลึมหิมเวศ แม้งหนึ่งเถิงเขตใกล้พิมานแก้วพี่ตน (ฮุ่ง) กำลังจะสิ้นใจตาย เรียก วอยวอยมุด อย่างว่า วอยวอยมุดมอดไปวางน้อย (กาไก). -
วอวอ
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น เสียงคนพูดคุยโอ้อวด อย่างว่า อันนี้ขอให้หลานจื่อไว้จนกระดูกแขวนคอ อย่าได้วอวอเสียงลื่นคนทังค้าย เห็นว่ามีสุขแล้วบ่เหลัยวแลพวกเพื่อน คันแม่นสุขบ่ล้วนชิเหลียวหน้าเบิ่งใผ (ย่า). -
วังเวิน
แปลว่า : วังวน บริเวณน้ำลึกที่มีน้ำไหลวน เรียก วังเวิน อย่างว่า แก้มเปิ่นเวิ่น แก้มเจ้าเปิ่นเวิ่น ขี้กะเต๋อวังเวินไหลเลาะน้ำเชินอยู่ย้าวย้าว (กลอน) เมื่อนั้นผู้ก่งท้าวเถิงที่ลินคำ แสนวังเวินย่านยาวไหลก้อง มีทังจำปีพร้อมจำปาเดียระดาษ ฮสดอกไม้โฮยเฮ้าทั่วไพร (ฮุ่ง). -
วิด
แปลว่า : วักน้ำ หรือสาดน้ำเรียก วิดน้ำ หวิดน้ำ สาน้ำ ก็ว่า อย่างว่า ตกตาได้จับคันโซ้ลงหนองสาสาด ชิฟาดให้แห้งเอาปลาต้มใสง่าย (ผญา). -
วิน
แปลว่า : อาการหน้ามืดตาลาย เรียก วินหัว อย่างว่า ตาเหลือกค้างเป็นม้าป่วงวิน (กา).