ภาษาอีสานหมวด "ส" 241 - 250 จาก 1063
-
สล้าง
แปลว่า : ตั้งอยู่สูงเด่นเป็นหมู่เป็นพวก เรียก สล้าง อย่างว่า พืชสล้างล้วนรือไฮ้ห่างแคลน (สังข์). -
สลาตัน
แปลว่า : ชื่อลมปลายฤดูฝน พัดมาจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ เรียก ลมสลาตัน. -
สลุย
แปลว่า : สลัว อย่างว่า ผ่อเห็นวันล่วงขึ้นเขาล้านส่องสลุย (สังข์). -
สวน
แปลว่า : บริเวณที่กั้นเป็นขอบเขตเพื่อปลูกพืชผัก เรียก สวน มีชื่อตามผักที่ปลูก เช่น สวนกล้วย สวนอ้อย สวนหมากอึ สวนหมากแตง ถ้าเป็นสาวนหลวงหรือสวนเจ้านายเรียก สวนอาชอุทิยาน อย่างว่า ฟังยินเพ็งพานเบื้องโพยบนเกี้ยวกล่อม เล็งต่าวใต้สวนส้มย่านยาว (สังข์). -
สวน
แปลว่า : เดินสวนทางกัน เรียก ย่างสวนกัน พูดสวนกันเรียก เว้าสวนกัน ทหารเดินเป็นพวกเพื่อแสดงแสนยานุภาพ เรียก สวนสนาม. -
สวนไล
แปลว่า : ปี่ห้อ ปี่ห้อโบราณเรียก สวนไล อย่างว่า ทังปี่แก้วอันชื่อสวนไล ก็มีสัพพการนนตรีซู่แนวมีพร้อม ทีทังขันเงินพร้อมขันคำเลียนไขว่ กับทังเครื่องหมากล้วนมีพร้อมพร่ำมวล มากแล้ว (ขุนบุรม) ตุริยนนตรีดังเสียงม่วน ปี่ห้อแลสวนไลขลุ่ยซอไขเสียงอ่อน สนุกท่อนท้าวเมื -
ส่วนสน
แปลว่า : สับสน วุ่นวาย ขวักไขว่ สลวน อย่างว่า พวกธนูหน้าไม้ยิงเข้าส่วนสน (กาไก). -
สวนีย์
แปลว่า : คำที่น่าฟัง คำไพเราะ (ป.) อย่างว่า เมื่อนั้นองค์ตรัสชี้เสาวนีย์เนืองกล่าว นางนั้นลงเกิดก้ำนครล้านโลกคนท่านเอย (สังข์). -
สวยลวย
แปลว่า : สวยงาม อย่างว่า ทันที่สวยลวยพุ้นเมืองอินทร์เทวราช เฮาแล้วเกษธาตุพระเจ้าดูเหลื้อมส่องแสง (ฮุ่ง). -
สวรรค์
แปลว่า : โลกของเทวดา เมืองฟ้า อย่างว่า ซว่าซว่าก้องเสียงส่งสาธุการ นันคุงควงสวรรค์หว่านเทียนลงล้น มาลาเข้มไขแสงแสนส่ำ เฮืองฮุ่งเท้าธรรม์กว้างนอกใน (สังข์) ตาเคี่ยวคิ้วคือคู่สาวสวรรค์ เสาแขนกลมเกิ่งเทียนสิงไว้ สีพราวน้อยนางจันทร์อบเกษ เขาใคร่ได้แทนเชื้อสืบสาย (ฮุ่ง).