สวน ภาษาอีสาน

สวน แปลว่า บริเวณที่กั้นเป็นขอบเขตเพื่อปลูกพืชผัก เรียก สวน มีชื่อตามผักที่ปลูก เช่น สวนกล้วย สวนอ้อย สวนหมากอึ สวนหมากแตง ถ้าเป็นสาวนหลวงหรือสวนเจ้านายเรียก สวนอาชอุทิยาน อย่างว่า ฟังยินเพ็งพานเบื้องโพยบนเกี้ยวกล่อม เล็งต่าวใต้สวนส้มย่านยาว (สังข์).

สวน ภาษาอังกฤษ : garden, orchard, plantation, park.

สวน แปลว่า เดินสวนทางกัน เรียก ย่างสวนกัน พูดสวนกันเรียก เว้าสวนกัน ทหารเดินเป็นพวกเพื่อแสดงแสนยานุภาพ เรียก สวนสนาม.

สวน ภาษาอังกฤษ : to pass going in opposite directions, to interrupt, to parade in formation.