ภาษาอีสานหมวด "ส" 291 - 300 จาก 1063
-
สะกอย
แปลว่า : จะงอยปากของสัตว์มีปีก เรียก สะกอย อย่างว่า อันหนึ่งกบเขียดโม้แคล้วคลาดฮูไป เมื่อใดคองเป็นดีส่วนสิวังแวนส้วย เหตุว่าศัตรูเค้าขโมยมันมีมากจริงดาย แฮงฮู้เขาสู้เงื้อมสะกอยหั้นแห่งกาบ่อย่าแล้ว (สังข์). -
สะค้าน
แปลว่า : ชื่อเถาวัลย์ชนิดหนึ่ง มีรสเผ็ดใช้ทำยาได้ เรียก เครือสะค้าน. -
สะแคง
แปลว่า : นอนตะแคง อย่างว่า เมื่อนั้นบุญเฮืองฮู้เติ๋นอาอย่าฟั่งเฟือนเถิ้น ท้าวห่มผ้าสะแคงเยี้ยมอยู่ฟัง (สังข์). -
สะง้า
แปลว่า : ชื่อเห็ดชนิดหนึ่ง ดอกใหญ่ หลังดำ รสอร่อยแต่เบื่อเมา อย่างว่า เห็ดดอกใหญ่สะง้าหลังดำ มันเคยทำคนตายหลายเทื่อ คันบ่เชื่อให้เจ้าลองดู (บ.). -
สะงาบ
แปลว่า : หายใจทางปาก คนเจ็บป่วยมีอาการหนักจวนจะสิ้นใจ ต้องหายใจทางปาก หรือปลาในหนองน้ำที่งวดลงจนต้องหายใจทางปาก อย่างว่า ฝูงหมู่ปลาน้อยมังกรแกมนาค ฟองฟาดเต้นตายข้อนสะงาบเงย (สังข์). -
สะงาว
แปลว่า : เลือนราง การพูดให้มองเห็นภาพได้แต่ไม่ชัดเจนพอเลือนลาง เรียก สะงาว อย่างว่า พี่จักเดียงกลอนให้พอสะงาวเห็นเงื่อน คันอยากฮู้เลิ็กตื้นให้ตาเสื้องเบิ่งเอา (บ.). -
สะแงะ
แปลว่า : สะระแหน่ ชื่อผักชนิดหนึ่ง ปลูกไว้ในรางใกล้โอ่งน้ำ ใช้ขี้กะใต้เป็นปุ๋ยงอกงามดี กินกับป่นกับแจ่วกับซุบหน่อไม้ดีนักแล เรียก ผักสะแงะ ผักแวะแงะ ผักซะแงะ ก็ว่า. -
สะเจา
แปลว่า : ยุ่ง เศร้าโศก เดือดร้อน อย่างว่า หลิงดอกไม้ก้านก่องอินทร์กอง บาก็ยินดีผายฮวดชอนชมช้อน สะเจาใจเจ้าเดินเดียวดั้นเดี่ยว ข้ามขอบด้าวไปหน้าหน่วงหนา (สังข์) สงัดเน่งแท้เทิงข่วงฮมกระสัน โอยโอยอดลวดสะเจาใจม้าง มือพันผ้าผืนแครงครางหุ่ย เยาวะราชเจ้าติ่วช้างเลยเล่าลักหัว (ฮุ่ง). -
สะดุ้ง
แปลว่า : ตกใจกลัว เช่น เมื่อถูกอะไรมากระทบแล้วตกใจกลัว เรียก สะดุ้ง อย่างว่า กูตื่นท้วงทังสะดุ้งสั่นสาย (สังข์) แม่ก็เห็นหน้าเจ้าใจสะดุ้งฮอดผัว (สังข์). -
สะดุด
แปลว่า : ตอไม้หรือรากไม้ที่ฝังอยู่ในดิน เมื่อเดินไปมักจะตำเพราะมองไม่เห็น เรียก สะดุด สะดุดฮุดตอ ก็ว่า อย่างว่า อ้ายไปพุ้นอย่าได้ตำสะดุดตอต้องหีนแฮ่กลางทาง อย่าได้ตำสะดุดต้องหีนบางกลางเหล่า ให้เจ้าก้มต่ำหน้าเถิงบ้านจั่งค่อยเงย (ผาแดง).