ภาษาอีสานหมวด "ห" 611 - 620 จาก 1363
-
หิมวันต์
แปลว่า : ป่าหิมพานต์ อย่างว่า เขากล่าวก้ำประเทศแห่งหิมวันต์ ก็มา ชายคาเขียวก่ายกะไดเมือฟ้า แห่งนั้นแดนคนแท้แดนผีเทียวท่อง กันดาย แดนย่าเย้อเทียวต้านต่อเถิง (สังข์). -
หิมเวศ
แปลว่า : ที่อยู่อันหนาวคือป่าหิมพานต์ อย่างว่า อันว่าบุญมีเจ้าราชสีห์ตนพี่ พระก็เนาอยู่ผาสาทแก้วหลังเข้มผู้เดียว เจ้าก็คึดฮอดห้องหิมเวศไพรสณฑ์ ก็จิ่งลามารดาแม่ตนชาวเชื้อ ค่อยอยู่ดีเยอปิตาไท้มารดาพ่อแม่ ทังน้องแก้วกูก้ำเกิ่งตน (สังข์) คอนก็ย่องย่องผ้ายตีนผาหิมเวศ แม่งหนึ่งเถิงเขตใกล้กองทูลแล้วจอดเซา (ฮุ่ง). -
หิว
แปลว่า : อยากข้าวอยากน้ำและอย่างอื่น. -
หิ้ว
แปลว่า : จับหรือถือให้ห้อยถ่วงลงมา เช่น หิ้วคุ หิ้วกะต่า หิ้วกะบุง. -
หิวนอน
แปลว่า : ง่วงนอน. -
หิวสวาท
แปลว่า : กระสัน รัญจวน อย่างว่า ชวาดชวาดช้างย้องย่างแกมลวา ชาวบนกวนสั่งสาวเสียงฮ้อง เททวงฮ้อนฮมกระหายหิวสวาท เจ้าจากน้องอวนน้องจากเฮียม (ฮุ่ง). -
หิวหอด
แปลว่า : หิวกระหาย เรียก หิวหอด หอดหิว ก็ว่า อย่างว่า ฝูงแกว่นใกล้เฮียกฮ่ำโฮมขวัญ เซ็นเซ็นชลธาไหลท่าวเททังเยื้อน แม้งหนึ่งคำเถิงไท้เทวีพลันฮอด หน้าบ่าเบื้อทังไห้หอดหิว (สังข์). -
หิวหา
แปลว่า : คะนึง คิดถึง อย่างว่า เทื่อนี้แม่อยู่ด้าวแดนด่านหิวหา ยิ่งแล้ว การที่ธรงสมคามเดือดเบาเสียเสี้ยง บ่กว่าทูลไท้ท้าวธรงไตรตามเหตุ น้องจักพรากพี่เจ้าทันนี้ด่วนเมือ ก่อนเนอ (สังข์). -
หิวไห้
แปลว่า : ร้องไห้ อย่างว่า เสียงพุ่งก้องแกมพาทย์เภรี พระกายกุมกอดเจืองหิวไห้ เถราตั้งปรานีประสงค์สูตร ได้เบิกข้อไขพากย์ภีร์ธรรม (ฮุ่ง). -
หีตา
แปลว่า : รูเล็กที่หัวตา.