ภาษาอีสานหมวด "อ" 371 - 380 จาก 995
-
อึ่งเป๊าะ
แปลว่า : ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง เรียก ต้นอึ่งเป๊าะ. -
อึด
แปลว่า : อด อดข้าวเรียก อึดเข้า อดนอน เรียก อึดนอน อดอยาก เรียก อึดอยาก อึดอยากทุกข์ยาก ก็ว่า อย่างว่า อึดแพ้หลาย ตายแพ้น้อย (ภาษิต) แฮ่งอึดแฮ่งอยาก แฮ่งทุกข์แฮ่งยาก (ภาษิต) อยากเข้าอย่าหุงหลาย อึดนอนนานตาย (ภาษิต) บ้านใกล้บ่ออึดเกลือ ไปทางเฮืออึดน้ำ (ภาษิต) อึดน้ำขึ้นภูเขา อึดเข้าเข้าเมือง (ภาษิต). -
อึน
แปลว่า : เปียก ชื้น ผ้าที่ตากแห้งไม่สนิท ผ้ายังชุ่มอยู่เรียก ผ้าอึน อย่างว่า ทุกข์ใช่น้อยฝนเร่งฮวายฮำ สองค่อยเพียรเพลาแพงห่มอึนเอาตุ้ม ผ่อดูวันสูรย์ซ้ายเมโฆเค้าฮ่ม พุ้นเยอ ฟ้าหลั่งเหลื้อมเสียงก้องคื่นเค็ง (สังข์) ผายแครงปั้นผืนอึนเอาตาก แล้วแต่งตุ้มหอมให้ดูดนม ทุกข์ยิ่งล้ำมีท่อสองศรี ในไพรเขียวบ่มีพงศ์เชื้อ เมื่อนั้นสองกษัตริย์ไท้เดินดงหิวหอด เลี้ยงลูกน้อยนานช้ายากแคลน (สังข์). -
อึ้ม
แปลว่า : ห้องที่แสงสว่างส่องเข้าไปไม่ถึง เรียก ห้องอึ้ม อึ้มคึ้ม ก็ว่า. -
อึ๊ยึ
แปลว่า : ลักษณะสิ่งของที่กองรวมกันอยู่ไม่เป็นระเบียบ เรียก กองอึ๊ยึ อึ๊ยึอะยะ ก็ว่า. -
อึ๊ฮึ
แปลว่า : เสียงดังเช่นนั้น เช่นเสียงที่แสดงออกในเวลาที่ปลงหรือวางสิ่งของหนักๆ ลงจากบ่า ว่า อึ๊ฮึคือหนักแท้. -
อืน
แปลว่า : กลืน กลืนข้าว เรียก อืนเข้า กลืนน้ำ เรียก อืนน้ำ. -
อืน
แปลว่า : นอกออกไป ต่างออกไป. -
อืบ
แปลว่า : เสริม แถม อย่างว่า ความบ่มีหาใส่ ไม้บ่ใหญ่หาอืบหาแถม (ภาษิต) พากันตกแต่งล้อมเมืองไว้อืบหนา (ผาแดง) แล้วสั่งให้อืบฮั้วต้ายแก่นเฮียวหนาม (ขุนทึง). -
อือ
แปลว่า : เสียงอึกทึกครึกโครม อย่างว่า แล้วต่าวเข้าปรางค์ประเสริฐเนานอน เมื่อนั้นกันดารเห็นแยกพลพะล้นล้อม เสียงอือเพี้ยงโดยดินดาแตก ช้างพ่องม้ามารแล้วสว่านสน (สังข์).