ภาษาอีสานหมวด "ฮ" 301 - 310 จาก 661
-
ฮุบฮู่
แปลว่า : ริบหรี่ สิ่งที่แลเห็นไม่ชัด เรียก ฮุบฮู่ อย่างว่า เสียกฮุบฮู่พออยู่พอกิน เสียกแพ้แว้แพ้บ้านแพ้เมือง (ภาษิต). -
ฮุม
แปลว่า : รุม รวม การชวนกันไปปล้นหรือไปฆ่า เรียก ฮุม อย่างว่า คนเก่าเจ้าท้าวฮุ่งฮุมฟัน เขาก็ยอมพลเตินซู่เมืองฮีฮึ้น ผีตายล้มกองกันดาไขว่ อ้ายคว่างขอฟาดช้างตัวต้นซั่นชน (ฮุ่ง) เมื่อนั้นฟายนอบนิ้วทักพี่ขุนเจือง แองคอนเมือเกยขวางนั่งทูลพระยาอ้าย สูก็หลอนเอาได้หลายเมืองมาฮอดดีรือ เขาว่าท้าวกว่าย้ายหมู่ช้างฮุมเจ้าแสม่งตาย ว่าก็ (ฮุ่ง). -
ฮุมป่า
แปลว่า : ขี้อาย ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง เรียก ฮุมป่า. -
ฮุ่มฮุ่ม
แปลว่า : อาการเป็นไข้ตัวร้อน เรียก ไข้คีงฮ้อนฮุ่มฮุ่ม. -
ฮุย
แปลว่า : งับเอา รวมเอา อย่างว่า ลุงท่านลุโชคแพ้มารเฮื่อฮุบเอา เทนางปันซู่ซุมฝูงแก้ว ตัวหนึ่งงางอนเพี้ยงคนเหลาส้วยก่อง เฮียกชื่อแผ้วแผ่นชั้นมารม้วยพ่ายพัง (ฮุ่ง). -
ฮุย
แปลว่า : สีน้ำตาลอ่อน เรียก สีฮุย หมาสีน้ำตาลอ่อน เรียก หมาฮุย. -
ฮุ่ย
แปลว่า : ร้องโหยหวล เรียก ฮ้องฮุ่ย อย่างว่า ผาแผ่ด้าวดำด่างกะไดผี ก็มี ชะนีนงคราญฮุ่ยเหินเหนือถ้ำ มีหมู่นาโคเค้าหลายทางเทียวผ่าน หกพี่น้องเดินดั้นลวดหลง (สังข์) พอที่ทำโทษแพ้พ้นสิ่งศัตรูเมื่อใด ดั่งนั้น คือว่าสวางบุญคุณคอบเฮืองเฮียงหน้า ชะบุเนื้อเสวยทอนทังฮุ่ย เจ้าห่มผ้านอนแล้งลวดกระสัน (ฮุ่ง). -
ฮุ่ยฮุ่ย
แปลว่า : เสียงตีฆ้อง ดังฮุ่ยฮุ่ย กลิ่นเหม็นมากระทบจมูก เรียก เหม็นฮุ่ยฮุ่ย กลิ่นหอมที่มากระทบจมูก เรียก หอมฮุ่ยฮุ่ย. -
ฮู
แปลว่า : รู ช่องเล็กๆ เรียก ฮู เช่น ฮูกบ ฮูเขียด ฮูอึ่ง ฮูปาก ฮูดาก ฮูหู อย่างว่า เมื่อนั้นปืนผันเข้าฮูหูวัณนุราช มันก็ลุกตื่นแล้วซวงจิ้มแหย่หา (สังข์) ปากปล่องส้วยเสมอดังฮูเข็ม ไฟแดงจรทั่วคีงคุ่มไหม้ แม้นว่าคนเต็มพื้นชุมพูทำบาป ก็ดี ถ้าว่ายังโลภไว้เดียวข้อยหากทรง (ฮุ่ง). -
ฮู้
แปลว่า : ว่านอนสอนง่าย คนว่านอนสอนง่ายโบราณว่า เป็นคนฮู้.