ภาษาอีสานมาใหม่ 10233 - 10242 จาก 17431
-
พัง
แปลว่า : ช้างตัวเมีย เรียก ช้างพัง อย่างว่า นับแต่พังพลายได้พอพันช้างถ่าว ม้าเครื่องเค้าพันผู้แม่งาม (สังข์). -
พัก
แปลว่า : สักครู่ อย่างว่า ถักถั่นฟ้าซางช่อเขียวนิล พุ้นเยอ ทังเมืองพักสั่งลาลงห้อง นรินทร์ท้าวแถนลอให้กล่าว เขียนซู่ห้องไปเช้าแต่งครัว (ฮุ่ง). -
พัก
แปลว่า : ชั้น หลั่น เรือนหลายชั้นหลายหลั่น เรียก เฮือนหลายพัก. -
พะเวพะวัง
แปลว่า : อาการหนาวๆ ร้อนๆ ดุจเป็นไข้ อย่างว่า อันหนึ่งพะเวพะวังไข้ในคีงหนักหน่วง (ฮุ่ง). -
พะลึก
แปลว่า : หนา แน่น อย่างว่า ควันพะลึกเพี้ยงไฟผางเผาโลก มารมืดกุ้มหาญห้าวหิ่งเนือง (สังข์). -
พะลาน
แปลว่า : ข่วง สนาม บริเวณ อย่างว่า เถิงแห่งห้องสวนกว้างช่วงพะลาน (สังข์). -
พะลัน
แปลว่า : ทันที ทันใด อย่างว่า เมื่อนั้นภูวนาถฮู้ค้อยเคียดคืนพะลัน ยอตาวแสงปั่นปุนจัดฮ้อน นางคราญเนื้อเบ่าใจจักแตก ต้านสั่งเสื้อเสียงแจ้งจากไป (สังข์). -
พะเนียม
แปลว่า : การไปสู่ขอสาวของคนโบราณ เขาจัดหีบใส่ของ ใช้คนสองคนหามไป หีบนี้เรียก พะเนียมคำ อย่างว่า ประดับด่วนข้าหามหีบพะเนียมคำ สองนายธรงอาภรณ์ส่องสีประสงค์ย้อง ลำลำย้ายเถิงคลองคนคั่ง เซ็งแขกเจ้าลุ่มฟ้าเขาย้อยใคร่เล็ง (สังข์). -
พะเนียด
แปลว่า : กรงดักนก ให้นกอยู่ในพะเนียด ใช้ตาข่ายดักไว้ข้างนอก เพื่อล่อนกให้มาติดพะเนียด. -
พะเนียง
แปลว่า : ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง ใช้ดินปืนผสมขี้เหล็ก ตอกในกระบอกไม้ไผ่จุดเป็นช่องาม เรียก บั้งไฟพะเนียง บั้งไฟดอกไม้ ก็ว่า.