ภาษาอีสานมาใหม่ 7211 - 7220 จาก 17431
-
แหว้น
แปลว่า : เฉือน ตัด เช่น มะม่วงสุกมีบางจุดเสียเพราะเน่ากินไม่ได้ จุดที่เสียต้องใช้มีดเฉือนออก ที่ที่เฉือนออก เรียก แหว้น. -
แหว้น
แปลว่า : มาตราเงินอย่างหนึ่งที่ใช้ในประเทศลาวสมัยโบราณ สิบแหว้นเท่ากับร้อยเบี้ย. -
แหวน
แปลว่า : เครื่องประดับสำหรับสวมนิ้วมือทำด้วยเงิน ทองแดง ทองเหลือง ทองคำ เรียก แหวน อย่างว่า แหวนดีย้อนหัว ผัวดีย้อนเมีย (ภาษิต) สิ่งที่เป็นเหมือนแหวน (วงกลม) ใช้ในกิจการต่างๆ เรียก แหวน. -
แหวดแหวด
แปลว่า : เสียงดังอย่างนั้น เช่น คนพูดเสียงแข็งดังแหวดแหวด. -
แหว่ง
แปลว่า : วิ่นเข้าไป ไม่เต็มตามที่ควรมี ปากวิ่น เรียก ปากแหว่ง อย่างว่า หมาหางกิ้นหมั่นแกว่ง คนปากแหว่งหมั่นเว้า (ภาษิต) คนสบแหว่งสีนวดยามแลง สีบาดใดไหลลงสบแหว่ง (บ.). -
แหวก
แปลว่า : แยกให้เป็นช่อง เปิดให้เป็นช่อง เช่น แหวกมุ้ง แหวกม่าน. -
แห้ว
แปลว่า : ชื่อพืชจำพวกหนึ่ง หัวใช้กินได้ มีแห้วชนิดหัวเล็ก และแห้วชนิดหัวใหญ่. -
แหว
แปลว่า : แบะ แบน ปากแบะ เรียก ปากแหว ไม้ทำเป็นแผ่นกลมๆ เจาะรูตรงกลางเสียบไว้กับโคนของเหล็กไน เรียก หมากแหวไน. -
แหลวหลวง
แปลว่า : เหยี่ยวใหญ่ เรียก แหลวหลวง อย่างว่า ครุฑใหญ่เปลื้องปีกแกว่งผาปิว แปนตูเห็นนาคเนืองในน้ำ แหลวหลวงเค้าหัวลายลุยผ่า นาคสว่านฟ้งฟางฮ้อนซ่าเสียง (สังข์). -
แหลวคำ
แปลว่า : เหยี่ยวแดง เหยี่ยวที่มีหงอนแดง เรียก แหลวคำ อย่างว่า แม้งหนึ่งสูรย์คลาดคล้อยใกล้ค่ำออระชอน คับคาเห็นแหลวคำดั่งบนบินเค้า อันนั้นรือบ่ภูธรไท้จอมหัวท้าวกว่า กูนี้ เดินดุ่งเต้าเอาน้องเพื่อนเพลา แลชาม (ฮุ่ง).