แหว่ง ภาษาอีสาน

แหว่ง แปลว่า วิ่นเข้าไป ไม่เต็มตามที่ควรมี ปากวิ่น เรียก ปากแหว่ง อย่างว่า หมาหางกิ้นหมั่นแกว่ง คนปากแหว่งหมั่นเว้า (ภาษิต) คนสบแหว่งสีนวดยามแลง สีบาดใดไหลลงสบแหว่ง (บ.).

แหว่ง ภาษาอังกฤษ : ("vaeng") having a gap, cleft, deficient, cleft (lip).