ค้นหา "หล่า" 101 - 110 จาก 196
-
พึง
แปลว่า : หมู่ เหล่า ฝูง พวก อย่างว่า เมื่อนั้นพึงคณาเนื้อทังแดนโดยอาชญ์กับทังครุฑนาคท้าวพระกายเปลื้องเป่งไป (สังข์). -
มัชชุหา
แปลว่า : นกโพระดก คือ นกกะโดก นกก้นโดก นกโกนโดก อย่างว่า ฟังยินกุโงกฮ้องแกมหมู่มัชชุหา (ฮุ่ง) มัชชุหาคือว่านกกะโดกฮ้องกลางดง โกกิลานกกาเวาวงแวดเหล่า สังคานกใส่เล่าเหตุการณ์ ส่งข่าวสารทุกสิ่ง ฮ้องแล้วจิ่งบินไป (เวส). -
เยือ
แปลว่า : ทน นาน เช่น หายใจยาว เรียก หันใจเยือ ดำน้ำนาน เรียก มุดน้ำเยือ รักกันนานเรียก ฮักเยือ อย่างว่า ให้ช้าไว้เมือหน้าจั่งเยือ พี่เอย (ขูลู) ฮว่านฮว่านฟ้าดังหนัก ออระทึมเหมือยหมอกข้อนนัก นักใจหลงหล่าฮู้ดี ฮักฮ้อนเยียวบ่เยือ ฮู้ดี (ฮุ่ง). -
ล้ม
แปลว่า : ตั้งอยู่ไม่ได้ เช่น คนล้ม ต้นไม้ล้ม ช้างม้าวัวควายล้ม อย่างว่า แสงแผดเพี้ยงฟ้าลั่นจักรวาล พลายหลวงหลบตื่นชวนเชล้ม บริวารล้มเนืองนองในป่า สารใหญ่น้อยโยมเจ้าหล่าหลง (สังข์). -
ลาย
แปลว่า : น้ำลาย น้ำลายเรียก ลาย อย่างว่า คืนนั้นหลับผอกพ้นจนเหล่าหลงจิต ลายเหือยเห็งเศลษม์ฟองปูมย้อย นางคราญค้นหลายทีเยื้อนยาก ยักษ์ใหญ่สะดุ้งหลงเนื้อสั่นสาย (สังข์). -
ล่าหลง
แปลว่า : หลง ลืม อย่างว่า สะเจาใจสาวหล่าหลงเลยสบั้น (กา). -
สะดุด
แปลว่า : ตอไม้หรือรากไม้ที่ฝังอยู่ในดิน เมื่อเดินไปมักจะตำเพราะมองไม่เห็น เรียก สะดุด สะดุดฮุดตอ ก็ว่า อย่างว่า อ้ายไปพุ้นอย่าได้ตำสะดุดตอต้องหีนแฮ่กลางทาง อย่าได้ตำสะดุดต้องหีนบางกลางเหล่า ให้เจ้าก้มต่ำหน้าเถิงบ้านจั่งค่อยเงย (ผาแดง). -
เศลษ
แปลว่า : ยางเหนียวที่ติดอยู่ในลำคอ เรียก เสลด เสด ก็ว่า อย่างว่า คืนนั้นหลับผอกพ้นจนหล่าหลงจิต ลายเลือยเห็งเสดฟองฟูมย้อย นางคราญค้นหลายทีเยื้อนยาก ยักษ์ใหญ่สะดุ้งหลงเนื้อสั่นสาย (สังข์). -
สลบ
แปลว่า : แน่นิ่ง หมดความรู้สึกตัว อย่างว่า นางก็ตกคะมะไห้ดิ้นดั่นทวงสลบ พระกาโยเหลืองหล่าตนตายกระด้าง (สังข์). -
เกือย (ตัก)
แปลว่า : ตัก , ตักออก