กะแดดกะแด ภาษาอีสาน

กะแดดกะแด แปลว่า บ้านเมืองที่ไม่อุดมสมบูรณ์ด้วยข้าวปลาอาหาร เต็มไปด้วยโรคภัยไข้เจ็บ ใครไข้ต้องหาโลงไว้ เรียก บ้านกะแดดกะแด อย่างว่า บ้านกะแดดกะแด ป่าแกแกมป่าไค้ ใผไข้ตั้งแต่ตาย (บ.).

กะแดดกะแด ภาษาอังกฤษ : (city to town) of death, drought- or pestilence-stricken.