กัก ภาษาอีสาน

กัก แปลว่า ปิด, บัง, ซ่อน เช่น เมื่อรักใคร่พอใจใครแล้ว ปิดเรื่องนั้นไว้ เรียก กัก อย่างว่า เทิงหลายเพิ่นกักเรื่องฝูงคนผู้มีโทษ เฮียมนี้ขังฮักขังมักไว้บ่จาต้านต่อผู้ใด (กลอน).

กัก ภาษาอังกฤษ : to hide, cover, keep concealed.

กัก [กัก] แปลว่า

(คำกริยา) การเก็บสิ่งใดสิ่งหนึ่งไว้อยู่ในการควบคุมหรือครอบครอง, เก็บไว้, ยึดเอาไว้, ไม่ปล่อยไป.