กั๊ก ภาษาอีสาน

กั๊ก [กั๊ก] แปลว่า

(คำนาม)​ ใช้เรียก ๑ ใน ๔ ของเหล้าขวดใหญ่ขนาด ๗๕๐ มิลลิลิตร, เรียกวิธีการเล่นพนันชนิดหนึ่ง ภาคกลางเรียก 'แทงกั๊ก'​, เสื้อชนิดหนึ่งไม่มีแขน ไม่มีปก วงแขนกว้าง ผ่าอกตลอด อาจติดกระดุมหน้าหรือไม่ติดก็ได้มักใช้สวมทับเสื้อคอปกมีแขน ภาคกลางเรียก เสื้อกั๊ก. (คำกริยา)​ กักไว้บางส่วน, ปิดบังไว้, กัน, บัง, กั้น, ขวาง. (คำวิเศษณ์)​ หยุดลงทันที, หยุดชะงัก ภาคกลางเรียก หยุดกั้ก.