กาล ภาษาอีสาน

กาล แปลว่า เวลา เช่น เวลาเช้า สาย บ่าย เที่ยง กลางคืน กลางวัน เวลาอยู่ กิน หลับ นอน เรียกกาล อย่างว่า กาลควรเมี้ยนเมือสถานสถิตอาสน์ เขาก็เลิกเครื่องท้าวหิวไห้สู่เชียง (สังข์).

กาล ภาษาอังกฤษ : time.