กิ่ว ภาษาอีสาน

กิ่ว [กิ่ว] แปลว่า คอด หรือเล็ก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึงกำลังจะขาด

กิ่ว แปลว่า คอด เชือกคอด เรียก เชือกกิ่ว อย่างว่า เชือกขาดบ่อนกิ่ว (ภาษิต). เอวคอดเรียก แอวกิ่ว อย่างว่า พรรณเพ็งเพี้ยงดวงพระกายแอวกิ่ว (กา) ขุดดินจวนจะทะลุเรียก ดินกิ่ว อย่างว่า ขุดดินดั้นประสงค์หาแต่บ่อนกิ่ว แนวสิ่วไม้ประสงค์ไง้แต่บ่อนบาง (ภาษิต).

กิ่ว ภาษาอังกฤษ : narrowed.