ก้องขา ภาษาอีสาน

ก้องขา [ก้อง-ขา] แปลว่า

ครื่องประดับต้นขาที่คนธรรมดาสามัญใช้ คือเอาเงินหรือทองคำตีเป็นบ่วงกลม ๆ สวมที่ข้อแขนและข้อขา เครื่องประดับชั้นสูงสำหรับพระราชามหากษัตริย์ใช้ จะเรียกว่า ม้าว