ก้ำ ภาษาอีสาน

ก้ำ [ก้ำ] แปลว่า แห่งหน,ฝ่ายพวก,พวก

ก้ำ แปลว่า เบื้อง, ข้าง, ทิศ, ฝ่าย เช่นทิศข้างเหนือเรียก ก้ำเหนือ ข้างใต้เรียก ก้ำใต้ เบื้องตะวันออกเรียก ก้ำตะวันออก อย่างว่า คันเจ้าได้ขี่ช้างอย่าลืมหมู่งัวควายมันหากคูณคนทางต่างกันคนก้ำ ช้างหากดียามเข้าสงคราม ได้ขี่ ดีเมื่อเข้าเขตห้องนครกว้างอาจอง (ย่า).

ก้ำ ภาษาอังกฤษ : side.