ขลุ่ย ภาษาอีสาน

ขลุ่ย แปลว่า เครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้รวก เจาะรูตามยาวมีระยะห่างพอสมควรสำหรับเอานิ้วปิดและเปิด เป่าให้เป็นเพลง เรียก ขลุ่ย อย่างว่า ฟังยินตุริยาตรย้ายกลองฆ้องกล่อมสังข์ พิณพาทไค้แคนขลุ่ยขานซอ เตสังข์สูรกล่อมพิณโพนโล้ (สังข์).

ขลุ่ย ภาษาอังกฤษ : flute.