ขี้เพี้ย ภาษาอีสาน

ขี้เพี้ย

ขี้เพี้ย แปลว่า

ขี้เพี้ย [ขี่-เพีย] แปลว่า

น. กากอาหารที่อยู่ในลำไส้ของวัว ควาย แพะ หรือสัตว์เคี้ยวเอื้อง ขี้เพี้ยที่ดีจะเป็นขี้เพี้ยที่อยู่ถัดจากถุงน้ำดี ขี้เพี้ยบริเวณนี้จะมีลักษณะเหลวเป็นน้ำ เป็นความละเอียด กากอาหารน้อย เรียกว่า เพี้ยหัวดี (ออกเสียงว่า เพี่ยหัวดี) ส่วนขี้เพี้ยที่อยู่หลังจากส่วนนี้ไปจะมีกากอาหารมาก มีรสขมน้อยกว่าเพี้ยหัวดี

อัพเดตล่าสุด : 2024-03-29 06:10:01 พจนานุกรมภาษาอีสาน โดย อีสานร้อยแปด

ภาษาอีสาน/ความคิดเห็นจากทางบ้าน

กรุณาเข้าสู่ระบบก่อนแสดงความคิดเห็น