คอ ภาษาอีสาน

คอ [ค่อ] แปลว่า

ส่วนแห่งร่างกายที่ต่อลำตัวเข้ากับศรีษะ เรียก คอ คนที่มีรสนิยมตรงกัน มีความรู้สึกนึกคิดเป็นอันเดียวกันเรียก คอเดียวกัน คอพอกน้อย เรียก คอเอิม คอพอกมากเรียก คอโต้ อวัยวะส่วนท้ายทอยต่อกับคอ เรียก คอต่อ คอต้นไม้ที่ต่อกับลำต้น เรียก คอปัด

คอ ภาษาอังกฤษ :

neck.

คอ แปลว่า ส่วนที่คอดของสิ่งของระหว่างตัวกับปาก เรียก คอ เช่น คอน้ำเต้า คอคนโท คอข้อง คอหม้อ คอขวด คอไห.

คอ ภาษาอังกฤษ : neck of containers.