ชาว ภาษาอีสาน

ชาว แปลว่า พวก หมู่ ผู้อยู่อาศัยในเมืองเรียก ชาวเมือง ผู้อยู่อาศัยในโลกเรียก ชาวโลก อย่างว่า แหนแห่แก้วกัลเยศทังเจ็ด ฮมฮมชาวนครจำปาป่าวกันมาเยี้ยม นงพราวผู้ขุนคอนต้านสั่ง เอิ้นสั่งชู้สาวซ้อยสั่งเมือ (สังข์).

ชาว ภาษาอังกฤษ : group residents group with something in common.