ดัง ภาษาอีสาน

ดัง [ดัง] แปลว่า จมูก

ดัง แปลว่า จมุก จมูกเรียก ดัง จมูกบี้เรียก ดังแหมบ จมูกบานหรือรูจมูกกว้างเรียก ดังปึ่ง จมูกโด่งจมูกใหญ่เรียก ดังโม จมุกแหว่งมากเรียก ดังวืก จมุกแหว่งขนาดกลางเรียก ดังวาก จมูกแหว่งนิดหน่อยเรียก ดังวีก.

ดัง ภาษาอังกฤษ : nose.

ดัง แปลว่า จมูก จมูกเรียก ดัง จมูกเชิดหรือดังเหินเรียก ดังเบิด อย่างว่า คันเจ้าได้ขี่ช้างอย่างดังเบิดดังเหิน อย่าได้เสินเสินหัวแหย่งชิพานพาฮ้าย (ย่า) ลอนท่อปั้นเข้าจ้ำชิตำขึ้นถืกดัง (ขุนทึง).

ดัง ภาษาอังกฤษ : nose.

ดัง แปลว่า เสียงดัง ก้อง กึกก้อง เสียงดัง เรียก ดัง อย่างว่า ดังแม่นขอ อิ่มท้องแม่นควาย (ภาษิต) เสียงกึกก้อง เรียก เสียงดัง อย่างว่า เคืองคุงสวรรค์ดั่งดินดาซ้าย เสียงสูรก้องตุริยาเค็งคื่น เสบลูกเจ้าหมื่นม้าวดังก้องกระเดื่องดิน (สังข์).

ดัง ภาษาอังกฤษ : to be loud, noisy, audible.

ดัง แปลว่า ก่อ ก่อไฟเรียก ดังไฟ ก่อไฟรอเรียก ดังไฟถ้า อย่างว่า พระพ่อเจ้าเข้าป่าไพรหนา ไปแสวงหาของฉันเผือกมันในด้าว เดินดงดั้นตยเดียวในเถื่อน ลูกหากตกแต่งไว้ดังถ้าซู่วัน (กา).

ดัง ภาษาอังกฤษ : to build (a fire).

ดัง [ดัง] แปลว่า ๑ จมูก ๒ จมูกบี้ เรียก ดังแหมบ ๓ จมูกรูโต เรียก ดังปึ่ง ๔ จมูกแหว่ง เรียก ดังวีก ๕ เสียงดังก้อง ๖ ก่อไฟ