บักเวอ ภาษาอีสาน

บักเวอ [บัก-เวอ] แปลว่า

ส้มมะงั่ว ชื่ออื่น หมากเหว่อ มะงั่ว ส้มมะงั่ว หมากกินเกิ้ม มะนาวควาย มะนาวริปน มะโว่ยาว ลีมากูบา ส้มโอมะละกอ ชื่อวิทยาศาสตร์ Citrus medica Linn แหล่งที่พบ พบทุกภาคของประเทศ ประเภทไม้ ไม้ยืนต้น ตระกูลมะนาว สูงประมาณ 3-10 เมตร ตามลำต้นและกิ่งก้านมีหนามใบเดี่ยวออกสลับ ใบกลมมน ขอบใบเรียบ แผ่นใบงอขึ้นเล็กน้อยสีเขียวเข้มเป็นมันวาว ใบหนากว่า ใบมะนาว มีบางใบมีกลิ่นหอมเฉพาะตัว ดอกสีขาวออกเหลือง ลักษณะมีกลีบดอก 4-6 กลีบ ลักษณะคล้ายดอกของมะนาว มีเมล็ดกลมแต่ขนาดโต เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 10 ซม. ผิวเรียบเปลือกหนา รสเปรี้ยวจัด ส่วนที่ใช้บริโภค ใบอ่อน - แก่ ผลดิบ - แก่ การปรุงอาหาร ใบอ่อน นำมาลวกหรือต้มรับประทานเป็นผักร่วมกับน้ำพริก ลาบ ใบแก่ นำมาหั่นเป็นฝอย ใส่ลาบเพื่อดับกลิ่นคาว โดยเฉพาะปลาต่างๆ ผลแก่ ใช้ประกอบอาหารแทนมะนาวรสเปรี้ยว แต่กลิ่นหอมน้อยกว่า

บักเวอ ภาษาอังกฤษ :

Citrus medica Linn