บ้องหู ภาษาอีสาน

บ้องหู [บ้อง-หู] แปลว่า

บ้องหู คือ ช่องหูหรือรูหู. คำว่า บ้อง มักใช้เรียกปล้องไม้จำพวกไผ่ เช่น บ้องกัญชา บ้องไฟ กระบอกสำหรับสวมด้ามขวานก็เรียกว่า บ้องขวาน. มีคนเรียกรูหูว่า บ้องหู เพราะมีลักษณะคล้ายบ้อง เช่น ขี้ไคลท่วมบ้องหู และเคยได้ยินคนพูดค่อนข้างบ่อยว่า ตบบ้องหู หมายถึงการใช้ฝ่ามือตบแรง ๆ ตรงหู โดยฝ่ามือปิดหู การตบเช่นนี้ทำให้เจ็บบริเวณที่ตบ การอัดลมเข้าไปในรูหูจะทำให้ปวด และอาจทำให้แก้วหูฉีกขาด ไม่ควรทำ