ปากเกลี้ยง ภาษาอีสาน

ปากเกลี้ยง แปลว่า พูดประจบสอพลอ เรียก ปากเกลี้ยง อย่างว่า ทุกข์ให้เลี้ยง ปากเกลี้ยงให้ไล่หนี (ภาษิต) ปากเกลี้ยงเว้าเป็น หีเหม็นเว้าม่วน (ภาษิต) คนใดฮู้ปากเกลี้ยงเว้าม่วนมีผญา คันเอามาในเฮือนไพร่ครองความไฮ้ กูสอนไว้ยาดลดาประมาท แม่นว่าหลับตื่นให้คนิงฮู้คู่ยาม ลูกเอย (สังข์).

ปากเกลี้ยง ภาษาอังกฤษ : to flatter, butter up.

ปากเกลี้ยง [ปาก-เกี้ยง] แปลว่า คนประสบสอพลอ