ป้อง ภาษาอีสาน

ป้อง แปลว่า ต้อน ขับไล่ ต้อนวัวควายไปกินหญ้ากินน้ำ เรียก ป้อง อย่างว่า แก้มอ่งต่งแก้มเจ้าอ่งต่ง นุ่งผ้าสะโหร่งขัดมีดสะดำ แพดอกคำเคียนหัว โชดไล่ป้องหมู่งัวอยู่ล่ายล้าย (กลอน).

ป้อง ภาษาอังกฤษ : to herd, chase in desired direction.