ฝน ภาษาอีสาน

ฝน แปลว่า น้ำที่ตกลงมาจากก้อนเมฆซึ่งลอยอยู่ในอากาศ เป็นเม็ดเล็กๆ เรียก ฝน อย่างว่า ฝนชิตกฟ้าแจ้ง ฝนชิแล้งฟ้ามืด ซิ่นชิปืดมันเขิน โคยชิเพลินมันเก่ง หญ้าชิป่งมันเขียว หีชิเคียวมันจื้น (ภาษิต) ฝนตกห้งไหลโฮมแต่นาขุ่ม ใผชิอุ้มมัดกล้าพาน้องแข่งดำ (บ.).

ฝน ภาษาอังกฤษ : rain.

ฝน แปลว่า ลับมีด เรียก ฝนมีด ลับขวานเรียก ฝนขวาน อย่างว่า ฝูงข้อยข้าขันก่อนพานคำ ยังค่อยฝนคมใสสี่แสนเส็งไว้ ลอนว่ากียุคก้ำเป็นการพระบาท บ่หลีกได้ตูข้อยค่อยฝืน (ฮุ่ง).

ฝน ภาษาอังกฤษ : to sharpen (a blade), whet, hone.

ฝน [ฝน] แปลว่า ถู ลับ ให้มีคม

ฝน [ฝน] แปลว่า น้ำที่ตกมาจากฟ้า